دیالکتیکی بین حکمت، هویت و معنا با هدف جهت¬دهی توسعه¬های شهری نوین

محمد سعید ایزدی¹ عادل بهادر²

1) استادیار گروه طراحی شهری دانشگاه بوعلی سینا همدان،
2) کارشناس ارشد طراحی شهری،

محل انتشار : کنفرانس ملی معماری، شهرسازی، هنر، طراحی صنعتی، ساخت و فناوری حکمت بنیان(icahu.com)
چکیده :
توسعه¬ی شتاب¬زده¬ی محیط کالبدی شهرهای ایران در طول دهه¬های گذشته به دلایل مختلف و با رویکردهای متفاوتی صورت گرفته است؛ نتایج این قبیل توسعه¬ها که عمدتاً بدون توجه به ریشه¬های هویتی جوامع شهری ایرانی و در پاسخ به نیاز تامین مسکن بافت جمعیتی صورت گرفته است اثرات سوئی بر ماهیت آنها گذاشته است. در این میان تفاوت چشم¬گیر معنا و کیفیت زندگی و هویت شهری و تقابل این دو مهم در بافت¬های شهری تازه شکل گرفته در اثر توسعه¬های شتاب¬زده شهری با بافت¬های شهری موجود در شهرها که معنا و هویت پایه¬های اساسی آن را تشکیل می¬دهند به وضوح قابل مشاهده است. در چنین توسعه¬هایی، فضاهای شهری و محیط زندگی از مطلوبیت فضایی، امنیت، ساختارهای زندگی اجتماعی، پیوند زمانی و... عمدتاً در سطح پایین تری نسبت به توسعه-های شهری ساختارمند قرار دارد. در چنین شرایطی باتوجه به اهمیت طرح¬های توسعه شهری در آینده¬ی زندگی شهرها و جوامع شهری، بازخوانی اصول و حکمت¬بنیادین حاکم بر فرآیند تشکیل فضاهای معماری و شهرسازی در شهر ایرانی اصلی غیرقایل چشم پوشی به منظور جلوگیری روند ایجاد فرسایشی توسعه¬های شهری نامطلوب می-باشد. در این پژوهش نتیجه¬ی مطالعات و بررسی¬های عمیق صورت گرفته بر روی شهرهای ایرانی به منظور شناسایی اصول حاکم بر فرآیند شکل¬گیری محلات شهری، واحد همسایگی و خانه به عنوان کوچک¬ترین واحد از پروژه¬های توسعه شهری شناسایی و بازخوانی شده اند. این اصول به طراحان، مدیران و برنامه ریزان شهری و نیز شرکت¬های مشاور شهرسازی و معماری کمک می¬کند تا بانگاهی صحیح¬تر و کامل¬تر در جهت توسعه و ارتقاء سطح هویت و معنا با تکیه بر حکمت شهرسازی ایرانی گام در جهت توسعه¬های شهری نوین بگذارند.
کلمات کلیدی : حکمت هویت معنا توسعه شهر ایرانی