رابطه طبیعت وحس تعلق در حیاط خانهای قدیمی

علیرضا مودت¹ علی علایی²

1) دانشجوی ارشد معماری جهاد دانشگاه کرمانشاه
2) استادیار گروه معماری دانشگاه ازاد اسلامی واحد کرمانشاه ,کرمانشاه , ایران

محل انتشار : کنفرانس ملی معماری، شهرسازی، هنر، طراحی صنعتی، ساخت و فناوری حکمت بنیان(icahu.com)
چکیده :
حیاط خانههای قدیمی یکی از ماندگارترین اشکال معماری هستند که از مرزهای منطقهای، تاریخی و فرهنگی فراتر رفتهاند. تعادل در طراحی بنا، کنترل محیطی وساختارهای اجتماعی و خانوادگی مناسب، همچنان درگیر سبک طراحی حیاط خانه هستند. تأکید بر حیاط در سرزمینهای شرقی )خاور میانه(، جایی که اِلمانهای طبیعت همانند مظاهری از بهشت خودنمایی میکنند . حیاط خانههای قدیمی با سابقهای طولانی، برای اولین بار در بناهای بین النهرین در سه هزار سال پیش ظاهر شدند. با توسعه معماری ایرانی و در امتداد آن تمدن اسلامی، حیاط به یک عنصر جداناپذیر از بنا و اعتقادات معنوی مردم تبدیل شد. به طور کلی، حیاط یک نیاز عمیق به یک فضای باز و آزاد برای زندگی را برآورده میکند
کلمات کلیدی : حکمت حیاط خانه های سنتی, فضاي باز ميانسرا خانه پيش.