اثر هورمون استریگولاکتون بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی در آویشن دنایی تحت تنش خشکی

منیژه سبکدست¹

1) دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده پردیس و کشاورزی منابع طبیعی دانشگاه تهران

محل انتشار : هشتمین کنگره بین المللی توسعه کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری ایران(8icsda.ir)
چکیده :
با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی خشک و کمبود اراضی مطلوب برای کشاورزی در دنیا، استفاده از گونه‌های گیاهی مقاوم به خشکی یا کاربرد ترکیباتی که باعث کاهش اثرات تنش خشکی و القای مقاومت در مقابل تنش در گیاهان می‌شوند، اهمیت زیادی دارد. در مطالعه حاضر، تأثیر محلول‌پاشی برگی استریگولاکتون بر فعالیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنولی آویشن دنایی، تحت تنش خشکی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج مورد بررسی قرار گرفت. فاکتور اول شامل سه سطح محلول‌پاشی استریگولاکتون (0 ، 5 و 10 میکرومولار) و فاکتور دوم شامل چهار سطح تنش خشکی (90، 60 و 30 درصد ظرفیت زراعی (FC)) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تنش خشکی بیشترین مقدار فنل کل (mg GA.g-1 DW 56/49)، فلاونوئید mg Q.g-1 DW)96/24)، پرولین (μmol g−14/77)، فعالیت آنزیم کاتالاز ( unit mg-1protein5/44)، سوپراکسید دیسموتاز ( unit mg-1 protein26/24) و پراکسیداز ( unit mg-1-- protein9/26) در محلول پاشی 10 میکرومولار استریگولاکتون تحت شرایط کم آبیاری 30 درصد ظرفیت زراعتی آویشن دنایی به دست آمد. در مجموع استریگولاکتون با کاهش اثرات منفی تنش خشکی بر متابولیت های ثانویه )فنل و فلاونوئید( و تنظیم کننده های اسمزی )پرولین( و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی که هموستاز گونه های فعال اکسیژن را تنظیم می کنند، سبب افزایش تحمل به تنش خشکی در گیاهچه های آویشن شد. با توجه به دانش ما، این اولین مطالعه در مورد نقش استریگولاکتون بر مکانیسم تحمل به تتنش خشکی در آویشن است و کاربرد این محرک زیستی می تواند سبب افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه آویشن دنایی گردد و گامی موثر درتحقق اهداف کشاورزی پایدار است.
کلمات کلیدی : آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت آویشن تنش‌های غیر زیستی فنل فلاونوئید