بهره‌گیری از الگوهای پایداری معماری بومی منطقه بوشهر در طراحی معماری پایدار امروز

محمدصادق فلاحت ¹ حوریا کریمی ²

1 ) دانشیار گروه معماری دانشگاه زنجان، دانشگاه زنجان، زنجان
2 ) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پایدار دانشگاه زنجان، ایران

محل انتشار : دهمین کنگره سالانه بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(10icsau.ir)
چکیده :
توسعه سریع شهرنشینی در ایران منجر به ایجاد فضاهای شتاب‌زده و طراحی نشده‌ گشته‌است. معماری معاصر کشور در وضعیتی میان گذشته و آینده قرار دارد و در جستجوی یافتن مسیر خود به سر می‌برد. در این میان، معماری معاصر شهر بندری بوشهر با چهره‌ای آشفته و بی‌هویت، نتوانسته است اصالت و هویت خود را آن طور که شایسته است، نمایان سازد. بسیاری از بناهای تازه احداث شده در این شهر، هیچ‌گونه همخوانی و تناسبی با بافت تاریخی و ارزش‌های فرهنگی و بومی منطقه ندارند و به نوعی، معماری بی‌هویتی را به نمایش می‌گذارند. یکی از دلایل سردرگمی در معماری معاصر بوشهر، عدم وضوح اندیشه‌های پشت آن است. اگر اندیشه‌ای روشن برای امروز وجود داشته باشد، معماری می‌تواند به راحتی هویت خود را بازیابد. یکی از راهکارهای مؤثر برای دستیابی به این اندیشه، رجوع به معماری بومی و گذشته بندر بوشهر است. این نوع معماری به طور کامل منطبق بر شرایط محیطی، فرهنگی و اجتماعی منطقه شکل گرفته و در ذات، با بستر خود هماهنگ است. به عنوان یک معماری پایدار و همساز با زمینه، می‌تواند مرجع مناسبی برای بازیابی هویت و معنا در معماری معاصر بوشهر و به عنوان یک منبع الهام‌ غنی برای طراحی پایدار امروز باشد. هدف این مقاله رجوع به معماری بومی و گذشته شهر بندری بوشهر در راستای بازشناسی اصول طراحی پایدار آن به عنوان راه‌حلی در جهت معنا‌بخشی و احیای معماری معاصر شهر بوشهر است.
کلمات کلیدی : معماری بومی بوشهر هویت در معماری طراحی پایدار معماری پایدار در بوشهر بافت قدیم بوشهر