The changes of Complement system during exercise

Nebras raheem jihad¹

1) Master s student in Sports Physiology of Mohaghegh Ardabili University

محل انتشار : دومین همایش‌ بین‌المللی فیزیولوژی ورزشی (sportuma2023.ir)
Abstract :
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر انواع متداول تلاش‌های فیزیکی مورد استفاده برای تعیین عملکرد هوازی و بی‌هوازی شرکت‌کنندگان بر روی سیستم کمپلمان در خون محیطی آنها انجام شد. 51 مرد جوان فعال بدنی 16 ساله (محدوده 15 تا 21 سال) به دو گروه سنی (جوان تر، 15 تا 17 سال و بزرگتر، 18 تا 21 سال) تقسیم شدند و دو نوع تلاش فشرده انجام دادند: هوازی. (استقامت؛ تست دویدن شاتل 20 متر؛ بیپ) و بی هوازی (سرعت؛ تست توانایی سرعت مکرر؛ RSA). نمونه های خون وریدی قبل و بعد از هر تمرین (5 و 60 دقیقه) برای نمایه سازی اجزای سیستم کمپلمان، یعنی سطوح C2، C3، C3a، iC3b و C4 جمع آوری شد. تلاش استقامتی باعث کاهش C3 پس‌آزمون (001/0p< برای هر دو گروه سنی) و افزایش پس‌آزمون C3a (به ترتیب 001/0p< و 01/0p< برای گروه جوان‌تر و مسن‌تر)، بهبود iC3b (p) شد. برای گروه جوان تر و مسن تر، به ترتیب < 0.001 و p < 0.05)، C2 بازیابی (0.01 < p برای هر دو گروه سنی)، و C4 پس آزمون (p < 0.05 و 0.01 < p برای گروه جوان تر و مسن تر) ، در حالی که تلاش سرعت باعث کاهش فقط در سطح C2 پس آزمون (0.05 < p برای شرکت کنندگان جوان تر) و پس آزمون C4 (به ترتیب 0.001 p < و 0.01 < p برای گروه جوان تر و مسن تر) و افزایش در سطح بازیابی C3a (P <0.05). مطالعه ما شواهدی را ارائه می دهد که انواع مختلف تلاش بدنی باعث افزایش پاسخ های ایمنی متفاوت در مردان جوان فعال بدنی می شود. ورزش هوازی باعث فعال شدن یک مسیر جایگزین از سیستم مکمل شد، در حالی که تلاش بی هوازی تأثیر کمی داشت. درک بهتر پاسخ ایمنی پس از ورزش، چارچوبی برای تجویز فعالیت بدنی برای دستیابی به نتایج مختلف سلامتی فراهم می کند.
Keywords : مردان سالم التهاب تلاش پیشرونده تست استقامت تست سرعت