کشت هیدروپونیک و بررسی نیازهای غذایی گیاه جاشیر علوفه ای

سید مهدی رضوی¹

1) دانشیار

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش ها با محوریت کشاورزی ، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری(2icsda.ir)
چکیده :
جنس جاشير (Prangos) از تيره چتريان، شامل 30 گونه مي‌باشد كه در نواحي معتدل كره زمين از چين تا اروپاي شرقي انتشار دارند. 15 گونه جاشير بومي ايران مي‌باشند كه 5 گونه آندميك ايران هستند. گونه جاشیر علوفه ای) (Prangos pabularia lindl یکی از گونه های مهم این جنس می باشد که پراکنش بسیار وسیع در نقاط مختلف ایران دارد. طرف ديگر اين گیاهان به دليل ارزش قابل توجه غذايي در نقاط مختلف ايران از ديرباز به عنوان علوفه مورد استفاده بوده‌است. در این طرح امکان اهلی نمودن و کاشت مزرعه ای این گیاه با بررسی نیازهای معدنی غذایی این گیاه مورد توجه قرار می گیرد. در این راستا ابتدا با بررسی چند نوع بستر مختلف، بهترین بستر جهت استقرار گیاهچه جاشیر علوفه ای انتخاب شده سپس با کارگیری محیط کشت هوگلند و تغییر مداوم این محیط کشت از لحاظ کمیت عناصر تشکیل دهنده آن، با تعیین وزن تر و خشک در تیمارهای مختلف ،بهترین ترکیب غذایی جهت کشت این گیاه تعیین می گردد. نتایج بدست آمده نشان داد که محیط هیدروپونیک بهترین محیط جهت استقرار گیاهچه های جاشیر علوفه ای است. همچنین به كارگيري محلول غذايي هوگلند در كشت هیدروپونیک اين گياهان با مقادير كاهش يافته ازت و گوگرد با ترتيب در حد 1 و 6 ميلي مول نشان داد كه رشد گياهان در اين شرايط نسبت به شاهد از نظر آماری معني‌دار است. بنابراین محیط کشت هوگلند تغییر یافته که مقادیر کاهش یافته ازت و گوگرد دارد بهترین محیط جهت تامین نیازهای غذایی جاشیر علوفه ای است. میتوان نتیجه گیری نمود که رشد این گیاهان در زیستگاههای طبیعی در زمينهاي شني و سنگلاخي باعث سازش اين گياهان به شرايط فقر و كمبود عناصر غذايي شده است.
کلمات کلیدی : جاشیر محیط هوگلند استقرارگیاهچه