پهنه بندی اقلیم گردشگری منطقه خور و بیابانک با استفاده از شاخص TCI

پریسا شکری¹ تیمور مرجانی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی گرایش بازاریابی، دانشگاه علم و فرهنگ تهران، ایران
2) عضو هیات علمی گروه مدیریت،دانشگاه علم و فرهنگ تهران، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش ها با محوریت کشاورزی ، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری(2icsda.ir)
چکیده :
توجه به ویژگی¬های اقلیمی یک منطقه و تاثیری که این ویژگی¬ها در شکل¬گیری توریسم و اکوتوریسم می¬گذارند، اهمیت فراوانی دارد. در حقیقت آب و هوا و تنوع به عنوان یک منبع گردشگری مطرح است و اغلب گردشگران در انتخاب محل اقامت به آن توجه دارند. با توجه به اهمیت تاثیر عوامل اقلیمی در برنامه¬ریزی توریسم، تعیین شاخص آسایش گردشگری از ارزش و اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری(TCI) میسکوفسکی(1985) به ارزیابی اقلیم گردشگری منطقه خورو بیابانک پرداخته شده است. این شاخص به شکلی سیستماتیک شرایط اقلیمی را برای فعالیت گردشگری با استفاده از پارامترهای میانگین حداکثر ماهانه دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش(mm)، کل ساعات آفتابی و سرعت باد مورد ارزیابی قرار می¬دهد. این تحقیق با استفاده از داده¬های 4 ایستگاه سینوپتیک موجود در منطقه خورو بیابانک به روش شاخص اقلیمی گردشگری TCI انجام گرفت. پایگاه داده¬ای در نرم¬افزار Excel2010 تشکیل شد و بعد به محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی(Arc GIS9.3) منتقل شد و تحلیل¬های مکانی با تکیه بر منطقه¬بندی شرایط اقلیمی گردشگری در مقیاس زمانی ماهانه انجام پذیرفت. نتایج مطالعه نشان¬می¬دهدکه از نظر شرایط اقلیم گردشگری ماه¬های مهر، فروردین و آبان بالاترین پتانسیل را دارا بوده یعنی دارای درجه ایده¬آل تا عالی هستند.
کلمات کلیدی : "اقلیم گردشگری" "منطقه خورو بیابانک" "شاخص اقلیم گردشگری(TCI)" "سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)"