توسعه پایدار در گروه امنیت و صنعت گردشگری، مطالعه موردی: استان کُردستان

حسین فیروزی¹ شیلان خاکی² احسان جوانمردی³

1) دانشجوی دکتری علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی. تهران، ایران
2) کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، سنندج، ایران
3) کارشناسی ارشد علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشگاه خوارزمی. تهران، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش ها با محوریت کشاورزی ، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری(2icsda.ir)
چکیده :
چکیده صنعت گردشگری به عنوان تجارتی جهانی بعد از صنایع نفت و خودروسازی، سومین منبع درآمد سالم و بدون دود می باشد که از سوی اقتصاددانانان به عنوان «صادرات نامرئی» شناخته شده است. این صنعت پایان ناپذیر سومین فعالیت اقتصادی پیش رونده و در حال توسعه می باشد که بر فروش خدمات متکی است و زنجیره های مختلفی از تولید کالا و خدمات را به هم وصل می کند که برای آیندگان هم باقی می ماند. در این پژوهش که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به رشته تحریر درآمده و روش گردآوری داده ها ی آن فن کتابخانه ای است؛ با استفاده از رویکرد «توسعه پایدار»، به دنبال اثبات این فرضیه هستیم که باتوجه به اینکه یکی از مولفه های جذب گردشگر وجود احساس امنیت می باشد در وضعیت فعلی، کاهش ایران هراسی و انعقاد توافق هسته ای و ثبات ایران در منطقه بی ثبات خاورمیانه موجب افزایش امنیت شده و تاثیر مستقیم این روند بر صنعت گردشگر برای جذب توریسم، موجب پیش برد اهداف توسعه پایدار می شود، به ویژه در استان کُردستان که داری پتانسیل و زمینه های گردشگری طبیعی و ژئوتوریسم، توان بالای اکولوژیکی و وجود بستر طبیعی مناسب جهت تامین فضای بازارچه مرزی و وجود گذرگاه های مرزی برای توسعه مناسبات می باشد.
کلمات کلیدی : امنیت استان کُردستان توسعه پایدار گردشگری