نقش توسعه پايدار در محيطهاي روستايي حوزه کلانشهرتهران

محمداکبرپور¹ آرمان محمدی²

1) استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه رازی
2) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی دانشگاه رازی

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی رویکردهای نوین در علوم انسانی(2mahconf.com)
چکیده :
توسعه پايدار يكي از جامع ترين مفاهيم در همه زمانها است. اهداف توسعه پايدار در همه سطوح سازمان فضائي(محلي، منطقه اي، و جهاني) مطرح است. حوزه هاي کلانشهري از جمله حوزه هايي است که بواسطه نظام متفاوت روابط مختلف سکونتگاهي و حضور و جريان نيروهاي مختلف نشات گرفته از قطب کلانشهري، سيمايي متفاوت را به کانونهاي روستايي خود بخشيده است؛ شهر تهران علاوه بر سطح ملي، در سطح منطقه اي وناحيه اي نيز بالاترين تعداد وتنوع کارکردها را دارد وبعنوان مکان مرکزي برتر، ارائه کننده کالاها وخدمات مختلف به شهرها وروستاهاي اطراف حوزه اش مي باشد. بدين ترتيب بنظر مي رسد جهت كاهش آثار غيراصولي شهرها بر نواحي روستايي و تضمين منافع اقتصادي، اجتماعي و محيطي هر يك، تأكيد بر رويكرد مديريت توسعه پايدار امري اجتناب ناپذير تلقي مي گردد. بنابراين طبق يافته هاي پژوهش در مجموع، از آن جا که بروز تحولات اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي وفضايي- کالبدي وشکل گيري کارکردهاي جديد در نواحي روستايي اطراف تهران بصورت خودجوش وفاقد هر گونه حرکت برنامه ريزي شده بوده است, آثار وپيامدهاي نامطلوبي هم بر شهر تهران وهم بر نواحي اطراف آن بر جاي گذاشته است که به همين دليل کنترل وهدايت تحولات در نواحي اطراف تهران در راستاي توسعه ي يکپارچه وپايدار نواحي شهري وروستايي از طريق تهيه واجراي طرح هاي ساماندهي ضروري مي باشد.
کلمات کلیدی : توسعه٬ توسعه پايدار٬ مديريت ٬ روستاهاي کلان شهر تهران