تحلیلی بر سیاست گذاری و برنامه ریزی درحوزه بافت فرسوده شهری

سیدمسلم سیدالحسینی¹ مهدیه نخعی² محمد سلحشوری³ محمود دشتی⁴ مهدی خداداد⁵

1) استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد،شهردار زاهدان
2) دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، مرند، ایران
3) مدیر توسعه و پژوهش شهرداری زاهدان
4) کارشناس ارشد مدیریت شهری
5) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه گلستان

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی(2rstconf.com)
چکیده :
موضوع فرسودگی بافت¬های فرسوده شهری، خاص ایران نیست از لندن به عنوان شهر صنعتی¬ گرفته تا پاریس دچار چنین مشکلاتی هستند. در ایران نیز افزایش جمعیت و مهاجرت، توسعه بی¬رویه شهرها و تمرکز فعالیت¬های اقتصادی و اجتماعی موجب¬¬¬شده که بافت¬های فرسوده جزء بخش مسئله¬دار شهر مطرح¬شود. از جمله سیاست¬های موثر و حساس توسعه شهری برنامه¬های مداخله در بافت¬های کهن شهری می¬باشد که در ابعاد مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، زیست¬محیطی و کالبدی قابل تجزیه و تحلیل هستند. اقدامات پراکنده صورت¬گرفته از دوران قاجار تا دوران پس از انقلاب اسلامی به هیچ وجه پاسخگوی نقش، اهمیت و جایگاه این بافت¬ها در توسعه شهری ایران نبوده¬است و بررسی تطبیقی سیاست¬های اعمال¬شده در ایران با سیاست¬ها و تجربیات جهانی حاکی از فقدان مبانی نظری و فرآیند علمی در سیاست¬گذاری و برنامه¬ریزی این بافت¬ها می¬باشد. بدین جهت لازم است تا با ارزیابی اقدامات صورت¬گرفته در این زمینه و شناسایی نقاط ضعف و قوت این قبیل اقدامات در بستری از تجارب گذشته و بهره¬گیری از رهیافت¬های نوین، رویکردهای جدید منطبق با واقعیات را در فرآیند برنامه¬ریزی اتخاذ نمائیم. با این هدف در این نوشتار تلاش¬می-کنیم تا با روش توصیفی و تحلیلی رویکردهای حاکم بر عرصه برنامه¬ریزی و مدیریت بافت فرسوده شهری کشور را مورد شناسایی و ارزیابی قرار¬گرفته و با جمع¬بندي تجربيات جهاني و برنامه¬هايي كه تاكنون در كشور ايران اجراشده به ارائه پیشنهاداتی پرداخته¬می¬شود.
کلمات کلیدی : بافت فرسوده مداخله سیاست های نوسازی و بهسازی ایران.