تطبیق اصول پایداری با طراحی خانه ایرانی

مهسا رزاقی¹ مهرداد رازجو² عقیل امامقلی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، ایران
2) استاد مربوطه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
3) استاد مربوطه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین درعمران، معماری و شهرسازی(3cauconf.com)
چکیده :
دهه هفتاد میلادی را می¬توان زمان آگاهی انسان از بحران¬های زیست¬محیطی بوجود آمده توسط خود او دانست، آگاهی از این اطلاعات سبب به¬وجود آمدن علم توسعه پایدار گردید، که همان شناخت عمیق انسان نسبت به محیط زیست خود می¬باشد. با توجه به این¬که یکی از مهم¬ترین عوامل ایجاد آلودگی زیست محیطی در جهان، مصرف انرژی¬های فسیلی در فضاهای مسکونی است، لذا اندیشمندان و طراحان معمار به¬دنبال راه¬حلی در این باب هستند. در این راستا معماری سنتی ایران در بخش مسکونی دارای ویژگی¬های منحصر¬به¬فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و اقلیمی، پاسخ¬گوی مسائل زیست¬محیطی نیز می¬باشد. این مقاله دارای ماهیتی توصیفی بوده، از استدلال¬های منطقی( برای استخراج معیارهای پایداری) و مقایسه (برای ارزیابی پایداری در معماری خانه¬های سنتی ایران) استفاده می¬نماید، در این راستا از مطالعات کتابخانه¬ای و میدانی بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق موید آن¬است که در خانه¬های تاریخی ایران، برای نمونه خانه¬های سنتی کاشان، اصول پایداری رعایت شده و میزان اثرات مخرب این خانه¬ها بر محیط زیست بسیار کم بوده و به¬همین دلیل می¬توان ویژگی¬های به¬کار رفته در این خانه¬ها را به¬صورت مدرن در ساختمان¬های مسکونی امروزی به¬کار برد.
کلمات کلیدی : پایداری*,*ویژگی های خانه های تاریخی*,*تطبیق ویژگی خانه های تاریخی با معیار پایداری