بررسی عوامل موثر بر ارتقای سکونتگاه های حاشیه ای (حاشیه نشینی) با تاکید بر بعد مدیریت شهری نمونۀ مطالعاتی: محلۀ دولت آباد یاسوج

سمیرا عباسی¹ مهیار اردشیری²

1) کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
2) استادیـار بخش شهرسـازی، دانشکده هنــر و معمـاری، دانشــگاه شیــراز

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین درعمران، معماری و شهرسازی(3cauconf.com)
چکیده :
چکیده بشر در حالي در ابتداي قرن بيست و يکم به سر ميبرد که با موج گسترده اي از شهرنشيني مواجه است. روند سریع شهرنشینی از یک سو و ظرفیت پایین نظام اقتصادی در کشورهای رو به رشد از سوی دیگر، موجب گردیده تا درصد بالايي از جمعيّت افزايش يافته، به دليل جذب نشدن در نظام اقتصادي و اجتماعي شهرها، به حاشیه نشینی روی آورند. از این رو توجه به مسایل و مشکلات حاشیه نشینان به یکی از موضوعات راهبردی تبدیل شده و اقدامات متعددی در دهه های اخیر در سطح جهانی در خصوص بهبود شرایط زندگی حاشیه نشینان صورت گرفته است. در کشور ایران نیز جمعیّت حاشیه نشین حدود یک هشتم کل جمعیّت کشور را تشکیل میدهد و بی شک پرداختن به این موضوع و گزینش راهکارهای مناسب از الزامات پیش روی برنامه ریزان و سیاستگذاران است. بررسی و شناخت عوامل تأثیرگذار بر بهبود شرایط حاشیه نشینی میتواند نقش مهّمی در انتخاب راهکار و سیاست مناسب باشد. از اینرو مقاله حاضر بر پایه مبانی نظری حاشیه نشینی و عوامل موثر بر ارتقای شرایط زندگی حاشیه نشینان به بررسی و مطالعه محلۀ «دولت آباد» در شهر یاسوج میپردازد تا با رویکردی توصیفی - تحلیــلی به بررسی قابلیتها و نیازهای آنها بپردازد. نتایج نشان میدهد که محلۀ «دولت آباد»، علیرغم وجود شرایط نابسامان در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و کالبدی دارای قابلیتهایی جهت بهبود از داخل (با مشارکت مردم) می¬باشد.
کلمات کلیدی : واژگان كليدي: حاشیه نشینی مدیریت شهری محلۀ «دولت آباد» یاسوج