معنویت گرایی در آموزش پزشکی: ضرورتی مفقود شده در برنامه درسی پزشکی

رضا قنبری¹ مژگان محمدی مهر²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی آموزش عالی -پژوهشگر مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی- دانشگاه علوم پزشکی ارتش
2) استادیار، گروه میکروبشناسی دانشکده پزشکی- مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی – دانشگاه علوم پزشکی ارتش

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی علوم انسانی، روانشناسی و علوم اجتماعی(3hpsconf.com)
چکیده :
در طول تاریخ و از همان دوران آغازین علم طبابت، اعتقادات مذهبی و معنویت در طبابت و درمان نقش ویژه¬ای داشته است به ویژه در فرهنگ اسلامی ایرانی سرزمین کهن ما پیوند عمیقی بین علم طبابت و سلامت با اعتقادات مذهبی وعوامل دینی وجود داشته است اما با گسترش روزافزون دانش بشری و ارتقای فناوری¬های زیست پزشکی و فناوری¬های نوین زیستی، توجه به مباحث مهمی چون ملاحظات اخلاقی، آموزش اخلاق پزشکی، توجه به ابعاد روحانی انسان و غیره بیش از پیش مطرح گردیده است. اصولاً حرفه¬ی پزشکی و تمام شاخه¬های آن حرفه¬ای مهم و حساس به شمار می¬آید که توجه به مبانی اخلاقی و انسانی در کنار مبانی و یافته¬های نوین پزشکی از ضرورت¬های اساسی است و می¬بایست در نظام جامع سلامت مورد توجه قرار گیرد. در کنار تولید علم و دانش، ضروری است که تقویت معنویت و شایستگی¬های اخلاقی و معنوی فرهنگ اسلامی در برنامه¬های علوم پزشکی بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد. راهکارهای عملی و روشن برای کسب و ارتقای توانمندی¬های معنوی و حرفه¬ای مشخص گردد. در این مقاله ابتدا به تعریف معنویت و تمایز آن در فرهنگ اسلامی و سکولار پرداخته و سپس در ادامه به جایگاه معنویت و سلامت معنوی در علوم پزشکی و برنامه¬درسی معنوی در پزشکی تبیین می گردد.
کلمات کلیدی : معنویت فرهنگ اسلامی برنامه درسی برنامه درسی معنوی