مقایسه نیروهای عکس العمل زمین در پایان راه‌رفتن ارادی در دو گروه زنان جوان ورزشکار و غیرورزشکار

فخرالسادات عدلو¹ حیدر صادقی² فاطمه علیرضایی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک ورزشی،دانشگاه آزاد تهران مرکز،ایران،
2) استاد تمام بیومکانیک ورزشی، دانشگاه خوارزمی،ایران،
3) استادیار بیومکانیک ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران،

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(3icesconf.com)
چکیده :
با توجه‌به این‌که راه‌رفتن از بنیادیترین حرکات انسان است‌، پایان راهرفتن مجموعه‌ای شناخته شده‌ای است که درجههای متعدد آزادی اندام تحتانی را محدود و نیازمند عملکرد خاص از گشتاورهای نیروهای هر دو اندام تحتانی است. هدف از انجام تحقیق، مقایسه نیروهای عکس العمل زمین (GRF) در پایان راه‌رفتن ارادی در زنان جوان ورزشکار و غیرورزشکار بود. 12زن جوان ورزشکار (سن 3/1±90/19، وزن 10/7±16/58، قد 42/4±89/161) با حداقل فعالیت ورزشی سه جلسه در هفته و 12زن جوان غیرورزشکار (سن 70/1±70/21، وزن 82/4±11/55، قد 20/5±63/160) در این مطالعه شرکت کردند. دو صفحه نیرو‌سنج مدل Kistler در ابعاد cm 50×60 به‌صورت موازی و در کنار یکدیگر برای اندازه‌گیری نیروهای عکس العمل زمین مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای نیرو در جهت‌های مورد مطالعه ( M-Lو Vertical) اکثراً در افراد غیرورزشکار بالاتر بود. بهعلاوه افراد ورزشکار به‌دلیل هماهنگی بیشتر بین سیستم عصبی-عضلانی، سریعتر جبران تعادل از‌دست‌رفته را توسعه میدهند.
کلمات کلیدی : راه‌رفتن ارادی پایان راه‌رفتن نیروهای عکس العمل زمین ورزشکار