تاثیر چشمه های آبگرم(گنو و خورگو)در استان هرمزگان بر آب شورب منطقه

احسان رفیعی¹

1) کارشناسی ارشد زمین شناسی/ آبشناسی

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(3icesconf.com)
چکیده :
استان هرمزگان در جنوب کشور و در ساحل خلیج فارس و دریای عمان قرار دارد. بخش وسیعی از وسعت این استان در محدوده حوزه آبریز کل و مهران-جزایر و بندرعباس-سدیج قرار می گیرد. بررسی منابع آبهای سطحی نشان می دهد که رودخانه های واقع در بخش غربی استان یعنی در حوزه کل –مهران به غیر از برخی از سرشاخه های رودخانه کل به دلیل گستردگی فراوان گنبدهای نمکی دارای شوری بسیار زیاد و از کیفیت نامطلوب برخوردار می باشد. رودخانه های واقع در بخش شرقی استان یعنی در حوزه بندرعباس-سدیج عموماً از شوری کمتر و کیفیت مناسب تر برخوردار بوده که به ویژه در مواقع پرآبی و سیلابی رودخانه ها، آب از کیفیت نسبتاً مطلوب برخوردار است. اطلاعت مربوط به کیفیت شیمیایی و شوری آب در 34 محدوده مطالعاتی و 50 دشت واقع در استان در دسترس می باشد. جمع بندی نتایج موجود نشان می دهد که در مقادیر حداکثر املاح به ترتیب 20،18 و 12 دشت دارای میزان شوری بیشتر از 10000،10000 تا 5000میکروموس بر سانتی متر و در مقادیر متوسط املاح نیز 17،24 و 9دشت به ترتیب دارای شوری معادل بیشتر از 5000، 5000تا 2500 میکروموس بر سانتی متر و در مقادیر حداقل املاح 17 دشت دارای شوری کمتر از 1000 میکروموس بر سانتی متر می باشد. عوامل اقلیمی، سازند های زمین شناسی مخرب و وجود خاکهای شور از مهمترین عوامل شور کننده منابع آب در استان به شمار می روند. سازندهای تبخیری و گنبدهای نمکی از جمله عوامل گسترش شوری آب بوده که وسعت آنها در حوزه کل-مهران برابر با 3490 و 1493 کیلومتر مربع و در حوزه بندرعباس – سدیج برابر با 5057و 53 کیلومتر مربع می باشد.بنابراين منابع آب استان از نظر كمي از وضعيت نسبتاً مناسبي برخوردار هستند ولي گسترش تشكيلات آلوده كننده در اغلب نقاط استان و وجود بالغ بر60 گنبد نمكي پراكنده در سطح حوزه بالاخص در نيمه غربي و بخشهايي از نواحي شمالي استان، حدود 4/4 ميليارد متر مكعب از پتانسيل آبي منطقه را شور و غير قابل استفاده مي نمايد. کلید واژگان: حوزه آبریز، میکروموس بر سانتی متر،سازند، گنبد نمکی
کلمات کلیدی : حوزه آبریز میکروموس بر سانتی متر سازند گنبد نمکی