بررسی نقش تعاملات اجتماعی در افزایش حس دلبستگی به مکان در مجتمع های مسکونی

صادق بهمن پور¹ عبدالحمید قنبران²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشكده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی،تلفن 09390039770،پست
2) استادیار، دانشكده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
در دنیای امروز که انگاره‌های مادی بر تمام وجوه زندگی انسان غالب گشته است؛ تملک حقوقی، اولین نسبت در راستای ایجاد پیوند بین انسان و فضاست. از بین رفتن حس دلبستگی، جدایی افراد از یکدیگر و کمبود تعاملات اجتماعی در کنار سایر معضلات شهری ماحصل دید مدرنیستی به فضا است؛ چنانچه به گفته‌ی نوربرگ – شولتز بسیاری از مردم احساس می‌کنند که زندگی‌شان "بی معنا" است و از "خود بیگانه" شده‌اند. پژوهش حاضر بر این فرض کلی استوار است که "کاربران غالبا نسبت به مکانی حس دلبستگی دارند که آن‌را واجد کیفیاتی "مطلوب" می‌دانند"،‌ از اینرو شناخت و ارزش‎گذاری عامل‌های شکل دهنده حس دلبستگی به مکان، معماران را به طراحی فضای "مطلوب" یاری می‌کند. هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل نقش تعاملات اجتماعی در افزایش حس دلبستگی به مکان در مجتمع¬های مسکونی،ارائه راهکار عملی برای افزایش حس دلبستگی و در پی آن ارتقای کیفیت مجتمع¬های مسکونی توسط طراح است. بنا به طبیعت حس دلبستگی، بخشی از ساختار این پژوهش، متاثر از جنبه¬های انسانی برآمده از حوزه¬های روانشناسی و جامعه¬شناسی است.در این راستا، حس دلبستگی به مکان با بررسی تاثیر شاخص تعاملات اجتماعی ارزیابی شده است. برای این منظور، با کمک گرفتن از ابزار پرسشنامه و مصاحبه و مشاهدات میدانی شاخص مذکور به همراه سایر عوامل تاثیرگذار شناسایی و دسته بندی شده است. سپس با کمک نرم¬افزار SSPS با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه تایید شد و پس از تایید پایایی پرسشنامه، از آزمون های پیرسون، تحلیل واریانس چند عاملی و تحلیل رگرسیون خطی به تجزیه و تحلیل اطلاعات دریافتی مبادرت شده و با توجه به نتایج تحلیل¬ها به ارائه راهکارهای علمی و عملی برای ارتقای کیفیت مجتمع¬های مسکونی پرداخته شده است.
کلمات کلیدی : دلبستگی به مکان تعاملات اجتماعی مجتمع مسکونی