تحلیلی برساز و کارهای مدیریت شهر- منطقه های جهانی و الگوی مناسب مدیریت شهر- منطقه تهران

رامین ساعد موچشی¹ نوشین مدنی²

1) دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری-دانشگاه
2) کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای-دانشگاه آزاد تهران

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
کنکاش پیرامون قوانین و مدلهای موجود مدیریت شهری در کشور و نحوه ارتباط عناصر مدیریت شهری در ساختارهای قانونی، نشان از عدم وجود تناسب قوانین با اندازه، عملکرد وپیچیدگی های شهر و زندگی شهری دارد. چارچوب ثابت مدیریت شهری برای تمام شهرهای کشور بدون توجه به مقیاس جمعیتی و عملکردی شهرها به گونه ای است که الگوی مدیریت شهر-منطقه تهران با بیش از 13 میلیون نفر جمعیت با مدل مدیریت روستا- شهرهای 5 هزار نفری به یک گونه است .این در حالی است که، مدیریت شهری نوین در مواجه با ساختارهای ملی و نیروهای جهانی، رسالت خود را علاوه بر تأمین نیازها و خدمات رسانی به شهروندان خود، در ایجاد بستر رقابتی و جذب نیروهای جهانی و همچنین پیوند جهانی- محلی می بیند. در ساختار پیچیده ارتباطات جهانی ،کلانشهرهای ملی به عنوان کانون جذب و مرکز فرماندهی سرمایه و پیوند محسوب می شوند. بنابراین، ساختار و الگوی مدیریت شهر نیز به تناسب این فرآیند دستخوش تغییرات اساسی شده است. اکنون زمانی است که در کشور ما نیز تحلیلی دقیق از مدل مدیریت شهرها در تناسب با مقیاس آنها انجام گرفته و به ویژه در شهر- منطقه تهران بازنگری های اساسی پیرامون مدل اداره شهر انجام گیرد. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی – تطبیقی به بررسی تجربیات جهانی و تطبیق آن با شهر- منطقه تهران پرداخته و برآن است که مدل مدیریت شهری تهران و چهارچوب قانونی آن بایستی در تناسب با اندازه های عملکردی منطقه ای این شهر و در ارتباط با نیروهای جهانی باز تعریف شده و الگوی تجدید ساختار سه سطحی منطقه شهری مبتنی بر مدیریت یکپارچه منطقه ای را پیشنهاد می نماید.
کلمات کلیدی : قوانین مدیریت شهری جهانی شدن شهر منطقه مدیریت یکپارچه شهری شهر تهران