ساماندهی بافت مسکونی مناطق حاشیه نشین شهر اهواز (کوی منبع آب )

مهنوش اورک¹ امید رهایی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی،شوشتر،ایران.
2) استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی،دانشکده معماری،تهران،ایران.

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
پیدایش و گسترش محله های حاشیه ای و اسکان غیر رسمی، از مهم ترین چالش های توسعه پایدار شهر اهواز به شمار می رود. در سال ۱۳۸۸،شهر اهواز دارای جمعیتی به میزان ۲/۱ میلیون نفر بوده که بیش از ۳۰۰،۰۰۰ نفر آن به صورت حاشیه ای در - سکونتگاه های غیر رسمی ساکن بوده اند. یعنی حدود ۲۵درصد جمعیت شهر اهواز جذب اجتماعات غیر رسمی شده اند و از ام- کانات شهری بی بهره اند. از این جمله اجتماعات غیر رسمی می توان از کوی منبع آب نام برد. کوی منبع آب که از اولین اجتما- عات حاشیه نشینی در اهواز به شمار می آید، در حوزه استحفاضی منطقه ۷ شهرداری و در شرق اهواز واقع است. این محله دارای وسعتی بیش از ۷۵۰،۰۰۰ متر مربع و جمعیتی معادل ۲۲۰۵۰نفر (۱۱۷۰ خانوار ) است، که اکثر ساکنان آن را بختیاری ها تش- کیل می دهند. این محله هم اکنون با مسائل متعدد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی مواجه است، که می توان به – ساخت و سازهای غیر مجاز، نداشتن پروانه ساخت و سند قانونی، نارسایی خدمات شهری،آلودگی زیست محیطی، بیکاری و........... و مواردی از آن دست در منطقه اشاره کرد.هدف در این مقاله با روش ترکیبی (راهبردهای نمونه موردی، تجربی، همبستگی ) ، ساماندهی منطقه حاشیه نشین منبع آب با بهبود و ارتقای مؤلفه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی می باشد.
کلمات کلیدی : مناطق حاشیه نشین بافت مسکونی ساماندهی بافت مسکونی شهر اهواز