هفت حوزه اصلی طراحی شهری

پویا لطف آبادی¹

1) دانشجوی دکترای معماری - دانشگاه مدیترانه شرقی (EMU) - فاماگوستا - قبرس

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
امروزه با توجه به نوع آموزش معماری و روند طراحی در دانشگاه‌ها شکاف نسبتا عمیقی میان معماری و شهرسازی (طراحی شهری) ایجاد شده است. به طور کلی انتظارات گوناگونی از فضاهای عمومی وجود دارد. از جمله نکات مثبت و ویژگی‌های فضاهای عمومی شهری می‌توان به ایجاد حس خوشایند در ساکنین و استفاده‌کنندگان از فضا اشاره کرد. وقتی یک ساختمان در مجاورت یک میدان ساخته می‌شود، انتظار می‌رود به پویایی فضای شهری بیفزاید. بنابراین، اینجاست که معماری باید با توجه به پیشینه تاریخی و فرهنگی فضا، با بهره‌گیری از یک الگو هماهنگ در خدمت خلق یک فضای پویا درآید و طراحی هر یک از عناصر به شکلی منفعل نمی‌تواند منتهی به خلق فضایی پویا و زنده شود. لذا با توجه به نقش میادین و فضاهای عمومی در زندگی مدنی شهروندان و نقش معماری به عنوان عنصری محوری در تشکیل لبه‌های شهری و معنا بخشیدن به فضا به واسطه نقش تحدید کننده آن، ارائه پشنهادهایی برای پاسخ به چگونگی درک بهتر فضای شهری، می‌تواند راهگشای معماران معاصر در حل معضلات شهری باشد. از این رو در این مقاله سعی در طرح و بررسی هفت مسئله اساسی به منظور طراحی فضاهای عمومی شهری شده است. لذا، نگارنده، روش تحقیق را بر اساس نگرش نظری در موضوع مورد مطالعه بنیان نهاده است. به عبارت دیگر، این نگارش شامل مطالعات میدانی و صد البته مطالعات نظری بر پایه متد ارزیابی کیفی در تحقیق می باشد.
کلمات کلیدی : حوزه‌های طراحی شهری شهرسازی پویا میدان‌های شهری توسعه پایدار.