توانمندسازی و بهینه‌سازی الگوی مسکن در مناطق حاشیه‌نشین شهری

حدیث عباسی ماهرو¹ عباس مهروان²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش فناوری، دانشگاه علم و صنعت واحد تهران، ایران -
2) عضو هیئت علمی دانشگاه رازی واحد کرمانشاه، ایران-

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
شکل‌گیری مناطق فقیرنشین پدیده‌ای است که نه‌تنها در کشورهای درحال‌توسعه بلکه در همه‌ی کشورهای جهان به چشم می‌خورد. بدون‌ شک یکی از معضلات فعلی یا آینده اکثر مجتمع‌های شهری، شکل‌گیری این‌گونه مناطق در درون یا حاشیه‌‌ی آن‌ها است. از طرفی، خانه‌های ارزان‌قیمتی که به‌وسیله مردم در بافت‌های مسکونی متفاوت ایجادشده به‌وسیله‌ی سیاست‌های عمومی نیاز به توانمندسازی و بهینه‌سازی به‌منظور هدر ندادن منابع کمیاب دارد. این مقاله با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی در پاسخگویی به این سؤال است که چه مسائلی را برای ساخت یک‌خانه بهینه و توانمند برای اقشار کم‌درآمد شهرنشین باید در نظر گرفت و اینکه چگونه می‌توان چنین خانه‌ای را ساخت. این مقاله ضمن تعریف و بررسی مطالعات انجام‌شده روی روش‌های بهینه‌سازی و توانمند‌سازی مسکن به‌ویژه برای مردم کم‌درآمد، راه‌حل‌هایی را در راستای رسیدن به این مسئله‌ی مهم ارائه می‌دهد. در انتها به تحلیل روش ساخت ساختمان بهینه و ارزان‌قیمت که توسط Ihm & Krarti ارائه‌شده می‌پردازد و این نتیجه حاصل می‌شود که در مسئله بهینه‌سازی در این مناطق باید مسائلی مانند کاهش مصرف انرژی در ساختمان به‌وسیله متریال مناسب و توجه به ملاحظات اقلیمی، کاهش قیمت ساخت با استفاده از متریال و تکنولوژی‌های بومی‌شده، کاهش قیمت بهره‌برداری به‌وسیله آموزش‌های اجتماعی، توجه به مسائل فرهنگی در طراحی، توجه به فضای بیرون خانه به‌عنوان توسعه‌ای از خانه و در نظر گرفتن مسائلی مانند زیبایی‌شناسی و توجه به سایت موردنظر در طراحی را موردتوجه قرارداد.
کلمات کلیدی : واژه‌هاي كليدي: بهینه‌سازی توانمندسازی انرژی سکونتگاه‌های مردم کم‌درآمد.