مطالعه تأثیر زمان خشک‌اندازی بر نشست حاشیه گود ساختمانی به وسیله مدلسازی عددی

مهدی خسروی¹ سید‌ حسین قریشی نجف‌آبادی² محمد حسین خسروی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، آب‌های زیرزمینی دانشگاه شهید بهشتی
2) عضو هیأت علمی دانشکده آب و محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی
3) عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی معدن دانشگاه تهران

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
يكي از مهمترین مسائلي كه در طراحي فضاهاي زيرزميني و پی‌های عمیق بايد به آن توجه داشت، بحث آب‌هاي زيرزميني و چگونگي مقابله با آن است. با توجه به اینکه در نواحی آب گرفته، گودبرداری و اجرای سازه‌ی نگهبان آن به دلیل تماس خاک با آب دشوار است، آب باید از ناحیه گودبرداری به بیرون پمپاژ شود، که به این عمل خشک اندازی گفته می‌شود. در سالهای اخیر به دلیل خشک‌اندازی و کاهش آگاهانه سطح آب زیرزمینی در نواحی گودبرداری‌های عمیق در محیط شهری، پدیده فرونشست زمین رخ داده و باعث بروز مشکلاتی شده است. در این پژوهش با مدل‌سازی عددی یک گود ساختمانی با استفاده از نزم افزار plaxis 2D در دوحالت خشک‌اندازی یک مرحله‌ای قبل از شروع گودبرداری و خشک اندازی چند مرحله‌ای همزمان با گودبرداری به مقایسه این دو حالت پرداخته شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که نشست ناشی از خشک اندازی و نشست کل در حالت مرحله به مرحله کمتر از حالت تک مرحله‌ای می‌باشد. همچنین مقدار اختلاف نشست کل خیلی بیشتر از اختلاف نشست ناشی از خشک‌اندازی در دو حالت است که این امر نشان دهنده وجود عامل تشدید کنندگی خشک‌اندازی تک مرحله‌ای در نشست کل دارد.
کلمات کلیدی : آب‌های زیرزمینی گودبرداری خشک‌اندازی نشست زمین plaxis 2D