زیبایی شناسی نمادین به عنوان الگوی زبانی مشترک

حمزه غلامعلی زاده¹ هدیه پوررحیمی² مهرداد امیر نژاد مژدهی³

1) استادیار دانشگاه
2) دانشجوی کاشناسی ارشدمعماری دانشگاه گیلان-
3) مربی دانشگاه

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
در معماری معاصر، شکل‏گیری ایده اولیه در طراحی و ساخت بناها به شدت ذهنی و سلیقه‏ای می باشد؛ و لازم است که در رویارویی با آثار معماری، معیار مشخصی جهت سنجش ابعاد گوناگون آن وجود داشته باشد. در این ارتباط نظریه‏های زیبایی شناسی با تبیین معیارها و ارائه زبانی مشترک، تلاش کرده‏اند به پاسخی جامع و قابل فهم برای افراد، اعم از متخصصین و کاربران دست یابند از اینرو زیبایی‏شناسی نمادین به عنوان آخرین رویکرد معماری نوین ، جهت نیل به یک وحدت نظری عام ، قابل تأمل است و از میان دسته‏بندیهای منتج از مطالعات روانشناختی، به موضوع اشاره شده ، فرم‏های آرکه‏تایپی ، به دلیل دسترسی ناخودآگاه به پیشینه ذهنی افراد یک فرهنگ ، و قابلیت باز تأویل مکرر از سوی ناظران غیر بومی یا غیر متخصص ، میتوانند در ارائه یک معماری غنی ، موفق عمل کنند. هدف از این نوشتار، ارائه راهکارهایی عملی، جهت دستیابی به یک معماری جهان شمول با استفاده از روش تحلیلی- تفسیری میباشد. در این ارتباط، نیاز به یک الگوی زبانی مشترک احساس می‏شود که برای همه قابل فهم و درک باشد و قربانی برداشتهای شخصی، منطقه‏ای، آئینی و ... نشود. به گونه‏ای که نه فقط فرقه و یا ملتی خاص توانایی برقراری ارتباط با آن را داشته باشند ، بلکه با هر پیش زمینه فکری، نتیجه واحد باشد. پاسخ به چنین رویکردی بهره‏گیری ازمعیارهای زیبایی‏شناسی نمادین و الگوهای نا نوشته ای است که حتی فرا گرفته نمی‏شوند اما در ناخودآگاه جمعی جریان دارند و همگی راه به سوی الوهیت ، بی‏کرانگی و یک اصل بنیادین می‏برند. هرچند تعریف ارائه شده نیز دارای پارادوکس و اضدادی در خود می‏باشد اما این تعریف با همین کیفیت برای ناظریک معماری آرکه تایپی در هر گوشه کره خاکی آشناست .
کلمات کلیدی : زیبایی شناسی نمادین معماری جهان شمول الگوی زبانی مشترک ناخودآگاه جمعی معماری آرکه تایپی.