رتبه¬بندی محلات شهری بر اساس شاخص¬های پیاده¬مداری )مطالعه موردی: منطقه شش شهرداری تهران(

نبی مرادپور¹ حسین حاتمی نژاد² صدیقه مهرپور طرحانی³ لیلا گراوند⁴

1) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران
2) استادیار دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
3) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی مسکن، دانشگاه محقق اردبیلی
4) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی مسکن، دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
پیاده¬روی عنصر کلیدی و همسازترین گونه حرکتی با اصول حمل و نقل پایدار می¬باشد. پیاده¬مدار بودن فضا می¬تواند زندگی و سرزندگی را به مناطق مرکزی شهر آورده و مردم را تشویق به حضور داوطلبانه در شهر کند که این امر باعث ارتقای سطح اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و نیز بهبود کیفیت زیست محیطی منطقه و یا شهر می¬شود. پیاده¬روی به عنوان یکی از سالم¬ترین و پایدارترین شیوه¬های حمل و نقل و بهترین نوع جابجایی به لحاظ ایجاد برابری و عدالت اجتماعی بین همه افراد جامعه نیازمند تأمین ضرورتهایی است که بدون تامین زمینه¬های آن نمی¬تواند مورد پذیرش همگانی قرار گیرد. بنابراین هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر پیاده¬مداری در محلات شهری می¬باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای کسب نظر کارشناسان استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق 30 نفر از کارشناسان برنامه¬ریزی شهری بوده که با محلات انتخاب شده آشنایی داشته¬اند، انتخاب شده است. با استفاده از مدل¬های AHP - SAW به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که بین محلات امیرآباد شمالی، دانشگاه تهران، بهجت¬آباد و قائم مقام، محله دانشگاه تهران با شاخص¬های پیاده¬مداری (راحتی، دسترسی، پیوستگی، امنیت، ایمنی و پویایی و جذابیت) مطابقت بیشتری دارد.
کلمات کلیدی : پیاده مداری پایداری منطقه 6 شهرداری تهران AHP – SAW