طراحی منطقه گرا : نگرشی نو در ایجاد تعامل طراحی شهری با بستر فرهنگی- اقلیمی سکونت گاه های زاگرس

آرمان ستوده¹ مرتضی میر غلامی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اسلامی
2) دکترای تخصصی طراحی شهری , و عضو هیات علمی گروه شهرسازی و معماری دانشگاه هنر اسلامی

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
نبود تفکری منسجم در مورد طراحی شهری در نواحی کوهستانی زاگرس با تفکری کامل که با دربرگرفتن طراحی بر اساس اقلیم ، بوم شناختی این مناطق بتواند مدلی جامع در راستای طراحی و برنامه ریزی شهرهای سکوتنگاه های زاگرس ارائه دهد .که این موضوع مسئله اصلی این پزوهش را تشکیل داد که محقق را بر آن داشت تا با بررسی الگوها و نظریه های مختلف ارائه رویکردی جامع در این باره را هدف اصلی تحقیق قرار دهد که در این راستا محقق رویکرد منطقه گرایی را با بسط کامل آن برای طراحی در مناطق کوهستانی انتخاب و آن را پس از بسط با نظریات مختلف شهری مدل سازی کرده و سپس برای مفهوم سازی آن در طراحی بومی کشور ، روستای اورامان تخت در نواحی زاگرس به عنوان بستری برای بررسی مدل طراحی برگزید و در نهایت مدل مفهوم سازی شده طراحی برای بررسی . ارزیابی نواحی کوهستانی ارائه شده است.
کلمات کلیدی : منطقه گرایی معماری منطقه گرا تکنولوژی ساخت مدل بومی طراحی منطقه گرا