بررسی رابطه لباس و پوشش بومی با معماری بومی در روستای اوان

طناز زینال زاده¹ سید یحیی اسلامی²

1) - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی
2) استادیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
هنر و معماری در ایران از سابقه ای کهن برخوردار است به طوری که اصول معماری ایرانی ریشه معماری جهان شده است. توجه به الگوهای بومی در طراحی معماری یکی از وجوه مهم در پایدارسازی معماری است. استفاده از انرژی های طبیعی در ساختمان به صرفه جویی در مصرف سوخت و افزایش کیفیت آسایش، بهداشت محیط مسکونی و سالم سازی محیط زیست منتهی می شود. هدف این مقاله بررسی نوع پوشش بومی مردم در روستای اوان و رویکرد پوشش در مقابله با اقلیم سرد، یافتن مشترکات بین معماری بومی منطقه و نوع پوشش، برای رسیدن به شرایط آسایش و یافتن راه حلی برای تاثیر پذیری بیشتر در طراحی اقلیمی از پوشش بومی. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای به بررسی اقلیم و مشخصاتش و پوشش بومی روستای اوان پرداخته شده است و به چگونگی برخورد با اقلیم و چگونگی استفاده از آن می پردازد. برای داشتن ساختمانی که کمترین انرژی و هزینه را برای به دست آوردن آسایش در درون و بیرون آن‌صرف می کند، می بایست ساختمان همساز با اقلیم طراحی شود. نتایج نشان می دهد - کاربرد مصالح بومی و استفاده بهینه از زمین و محیط در ساخت و ساز بناها در نهایت دقت از جنبه اقتصادی باصرفه ، در صورتی که معماری مدرن شهر قزوین باعث غفلت از مصالح و معماری بومی شده، بدین سان به ارتباط معماری بومی و تأثیر آن بر استفاده بهینه پتانسیل های محیطی مناطق سرد اشاره شده و به تبع آن به بررسی راهکارهای طراحی کالبد بناها و شهرها متناسب با این اقلیم پرداخته شده است.
کلمات کلیدی : معماری اقلیم پوشش بومی اوان