تحلیل الگوی پراکنش فضای سبز شهری در کلانشهر تبریز با استفاده از GIS و مدل AHP (مطالعه موردی: منطقه 4)

فیروز جعفری¹ افشار حاتمی،² حسن آهار³

1) عضو هیات علمی و استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز،
2) دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی،
3) دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی،

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
فضاهای سبز شهری مانند پارک ها، جنگل ها، پشت بام های سبز، رودخانه ها و باغچه های اجتماعی خدمات اکوسیستمی قابل تاملی ارایه می کنند. این خدمات به قدری مهم است که می تواند سلامت فیزیکی و فیزیولوژیکی و سلامت عمومی جامعه و ساکنین آن را تامین کند. بنابراین اهمیت فضاي سبز شهري در حیات و پایداري آن و تاثیرات فیزیکی، طبیعی و اجتماعی آن در سیستم شهري انکار ناپذیر است، هدف اصلی این مطالعه بررسی نحوه پراکنش و تعیین مکان مناسب برای احداث فضای سبز شهری بود. این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده به همین منظور ابتدا داده های آماری مورد نیاز جمع آوری و سپس فاکتورهای مناسب برای مکانیابی تعیین شده و در نهایت براساس مدل AHP وزن دهی شده و در محیط GIS نقشه نهایی بدست آمده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که بهترین مکان برای احداث فضای سبز شهری در منطقه 4 کلانشهر تبریز قسمت شمال شرقی و مرکزی این محدوده می باشد.
کلمات کلیدی : توزیع فضایی-مکانی فضای سبز AHP GIS تبریز