بازآفرینی پایدار هویت محلات قدیمی درواکاوی ابنیه تاریخی (نمونه موردی محله امام زاده یحیی تهران)

مرضیه اصغری¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشدشهرسازیگرایش برنامه ریزی شهری،دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین،ایران

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
هویت یکی از مهمترین چالش های پیش روی جوامع امروزی در طی فرآیند جهانی شدن و جهانی سازی عصر حاضر است. شهرهای کنونی ما به رغم هویت‌های دیرینه بسیاری از آنها که در فضا‌ها و معماری‌شان تبلور یافته به دلیل وجودعواملی چون فرسودگی،مشکلا ت اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و.....دچاربی هویتی گشته اند وبه مجموعه ای ازساختمان ها وبرج های بلندمبدل شده اند.هویت شهری، هویت جمعی است که با تبلور عینی در محتوای شهر معنادار می شود و به واسطه ایجاد تداعی خاطرات عمومی در شهروندان وتعلق خاطر، شهرنشینان را به سوی شهروند شدن هدایت می کند. تلاش جهت دستیابی به معماری با هویت در معماری و شهرسازی معاصر، پاسخی به نیازهای معنوی انسان ها در کنار سایر نیازها است. از سوی دیگر بازآفرینی هویت مشتمل بر شناخت مولفه های مختلفی است که هر یک به نحوی در به وجود اوردن آن سهم دارند. از این رو احیاء وبازآفرینی بناهای تاریخی به عنوان مهم ترین عناصرکالبدی هویت بخش شهری می تواند با عث تقویت تعلق اجتماعی وسرزندگی بافت های کهن گردد.محله امام زاده یحیی به عنوان کهن ترین محله شهرتهران شامل غنی ترین آثارمعماری وتاریخی می باشدکه سهم بسزایی درشناساندن تاریخ وهویت شهری رادارا می باشد.پژوهش حاضر با هدف ارائه راهکارهایی جهت تقویت هویت محله مذکور با بهره گیری از معماری گذشته شکل گرفته و به لحاظ ماهیت کاربردی بوده و به حیث روش توصیفی- تحلیلی می باشد که درآن ازمطالعات کتابخانه ای ومیدانی بهره گشته است. نتایج حاصل حاکی از این است که توجه به سیر تاریخی و مولفه های معماری ایرانی راهکاری خواهد بود که می تواند در تبلور مجدد هویت در کالبد شهر های کنونی راهگشا باشد.
کلمات کلیدی : " امام زاده یحیی" "بازآفرینی" "بناهای تاریخی" "هویت "