نقش آمایش سرزمین در تعادل بخشی به شبکه شهری استان کردستان (با استفاده از روش رتبه – اندازه و مدل تعديلي بهفروز)

آرام کریمی¹ دکترحسن احمدی² دکترمهدی پورطاهری³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تربیت مدرس
2) استادیار گروه جغرافیا دانشگاه تربیت مدرس تهران،
3) دانشیار گروه جغرافیا دانشگاه تربیت مدرس تهران،

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
یکی از موارد مهم در برنامه ريزي آمايش سرزمين توجه به توزيع متعادل جمعيتي در نقاط شهري است، كه عدم رعايت آن در شبكه شهري سبب از بين رفتن منابع انساني و همچنين آلودگي هاي زيست محيطي مي شود. به طور كلي هدف هاي آمايش سرزمين در ارتباط با مباحث شهري، مباني متوازني از كانو ن هاي زيستي و نظام سلسله مراتب شهري در جهت تعادل بخشي به شرايط زيست است . ديدگاه هاي آمايش سرزمين، كاركرد كانونهاي جمعيتي را در قلمروهاي متفاوتي از فعاليتها مي بيند و نقش و عملكرد واقعي يك شهر را در شرايط متعادلِ بهره گيري و خدمات رساني، نمايان مي سازد. فرآیند شهرنشيني شتابان در کشورهای جنوب همواره نظام فضایي سكونتگاه های شهری را در بسياری از موارد دچار آشفتگي فضایي مي نماید که پيامد اساسي آن بروز شرایط ناپایداری در شبكه نظام شهری است. در بررسي و تحليل درجه تعادل فضایي و پایداری، ناپایداری نظام شهری، نظریه ها، مدل ها و روش های کلي نسبتا زیادی وجود دارد که هر کدام از آنها قادرند به نوبه خود وضعيت توزیع اندازه شهرهای یک منطقه یا کشور را روشن نموده و ميزان انحراف آنها را از خط تعادل و استاندارد توزیع و تبيين نمایند. روش این پژوهش به صورت توصيفي تحليلي همراه با به کارگيری مدل کاربردی رتبه اندازه است. دراین مقاله ، در این راستا برمبناي نتایج سرشماري عمومی نفوس و مسکن سال 1390و با رجوع به آمارنامة جمعيتي، آمارهاي مورد نياز استخراج شده، آنگاه با بهره گيري استفاده از روش رتبه – اندازه و مدل تعديلي بهفروز و مدل اختلاف طبقه ای به تحلیل شبکه شهری استان و به بررسی نقش آمایش سرزمین در تعادل بخشی به شبکه شهری می پردازد.
کلمات کلیدی : شبکه شهری آمایش سرزمین مدل رتبه اندازه مدل تعدیلی بهفروز استان کردستان