تحلیل متغیر¬های فردی مؤثر بر میزان ادراک محیط در محلات ناکارآمد شهری(یک پژوهش موردی در شهر مشهد)

زینب¹ ثمیه² فائزه³

1) احمدی
2) اکبری سبزواری
3) اسلامی

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
سنجش کیفیت محیط نه فقط بر اساس محیط عینی بلکه همچنین بر پایه ادراک افراد از محیطی که به آن تعلق دارند، صورت می¬پذیرد. در این راستا کیفیت محیط بر اساس ادراک محیطی افراد قرار می¬گیرد. نحوه ادراك محيط يكي از مباحث و مفاهيم كليدي در حوزه مطالعات متقابل انسان و محيط در مقياس¬هاي كلان و خرد می¬باشد. بنابراین باید بررسی شود که تصویر ذهنی فرد از کیفیت مکان و محله¬ای که در آن زندگی می¬کند چیست؟ کیفیت محیط مسکونی خود را چگونه درک می¬کند و چگونه آن را می¬پسندد؟ کدام ویژگی آنها به درک و فهم و به تبع آن تعبیر و تفسیر بیشتر از محیطی که در آن زندگی می¬کنند کمک می¬کند و به شكل رفتار در محيط بروز و ظهور پيدا مي¬كند. لذا، هدف از پژوهش حاضر را می¬توان تحلیل متغیر¬های فردی تأثیرگذار همچون سن، جنسیت، سطح تحصیلات، مدت زمان سکونت و ... در محله آبکوه مشهد، که دارای بافتی ناکارآمد و روبه زوال به لحاظ اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی می¬باشد، را بر کیفیت زندگی و شیوه ادراک محیطی ساکنین بیان نمود. در همین راستا، شش شاخص کیفیت محیط و همچنین هشت متغیر فردی(اجتماعی و اقتصادی) در ارتباط با شاخص¬های مزبور انتخاب و با استفاده از آزمون¬های آماری مورد سنجش قرار گرفت. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که متغیر¬های فردی نقش مؤثری در نحوه نگرش و ادراک ساکنین به محیط کالبدی را دارند و متغیرهای سن، مدت زمان سکونت در محله و سطح تحصیلات، بیشترین ارتباط را با ادراک افراد از کیفیت محیط محله خود دارا می-باشند. به طوری که با بالا رفتن سطح تحصیلات، میزان رضایتمندی از کیفیت محیط پایین می¬آید. همچنین با افزایش سن و مدت زمان سکونت در محله، رضایتمندی نیز افزایش پیدا می¬کند.
کلمات کلیدی : ادراک محیطی متغیر¬های فردی کیفیت محیط رضایتمندی بافت¬های ناکارآمد شهری