بررسی اولویت ترجیح رنگ در کودکان 4 تا 10 ساله شهر تبریز و الگویابی در فضاهای آموزشی کودک

شادی بایبوردی¹ بابک ارشدی دیزجی²

1) کارشناسی ارشد معماری، مدرس، دانشگاه شیخ شهاب الدین محمود اهری
2) کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه ازاد اسلامی واحد هریس

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
کودکان حساس ترین و تاثیرپذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند و در حساس ترین و مهم ترین سال های زندگی شان یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی – ذهنی – جسمی و اجتماعی آن ها شکل می گیرد تا زمانی که وارد شهر می شوند نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند. و این امر مستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمانه است. فضایی به دور از هیاهوی دنیای بزرگترها، دنیای پر از شادی با رنگ های زیبا که در آن کودک فرصت بیان افکار تازه و پرورش رشد استعدادهایش را داشته باشد، فضایی که زمینه مناسب برای خلاقیت کودکان فراهم آورد. محیط آموزشی نیز اگر بخواهد زمینه ای ثمر بخش برای نسل آینده باشد، ساختمان هایش می بایست خلاقانه باشند، نه تقلید شده. محیطی محرک ومقدس برای آزاد کردن اندیشه و بیان خلاقانه. همچنین این فضا ها باید موجب باروری جسمی، فکری، احساسی و اجتماعی او شوند. به خوبی پیداست که معماری می تواند نقش بسزایی در تحقق این امر داشته باشد. متاسفانه در کشور ما فعالیت های اساسی در باب اهمیت شناخت و بکارگیری رنگ در محیط کودکان، به خصوص در فضاهای آموزشی کم صورت گرفته است و اغلب این محیط ها از نظر فرم ورنگ آشفته و نامناسبند. در این نوشتار هدف پژوهش بررسی اولویت بندی ترجیح رنگ بین کودکان دختر و پسر 4 تا 10ساله شهر تبریز در فضاهای آموزشی بوده است. بدین منظور 240 کودک (120 دختر و 120 پسر ) به صورت تصادفی با روش نمونه گیری خوشه ای از مهد کودک های شهر تبریز انتخاب گردیده و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از کارت های رنگی شامل زنگ های زرد،نارنجی، قرمز، آبی، سبز، صورتی، بنفش، سرمه ای، خاکستری، سیاه و سفید جمع آوری گردیده است. و نتایج بر مبنای مطابقت های پژوهشی و نظریه های مرتبط مورد بررسی قرار گرفته است.
کلمات کلیدی : کودکان ترجیح رنگ فضاهای آموزشی اولویت