نگاهی نقادانه به طراحی مشارکتی

محمد پورابراهیمی¹ حمیدرضا شریف²

1) دانشجوی دکتری معماری دانشگاه بین المللی امام خمینی
2) استادیار معماری دانشگاه شیراز

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
طراحی مشارکتی به عنوان دومین نسل روش‌های طراحی در دهه 1970 شکل گرفت. در این رویکرد کاربران به عنوان اعضای فعال در فرآیند طراحی، به همکاری با طراحان می‌پردازند. اندیشمندان و صاحب نظران همواره دیدگاههای مختلفی را در زمینه طراحی مشارکتی مطرح می‌کنند. این مقاله با استفاده از رویکرد توصیفی‌ـ‌تحلیلی، کنکاشی نقادانه به این دیدگاهها داشته و سعی دارد تاثیر مشارکت و ابعاد مثبت و منفی آن را با توجه به سه محور کاربران، محصول طراحی و فرآیند طراحی مورد تعمق قرار دهد. نتایج حاکی از آن است که طراحی مشارکتی در محور کاربران و محصول طراحی نمایانگر وجوه مثبت زیادی می‌باشد، بویژه با توجه به اینکه محصول طراحی توسط کاربران مورد استفاده قرار می‌گیرد، مشارکت آنها می‌تواند سبب توفیق در این محور شود. طراحی مشارکتی بیشترین تاثیر را نیز بر محور فرآیند طراحی دارد و باعث افزایش پیچیدگی‌های آن می‌گردد، و لذا اجرای موفقیت‌آمیز آن نیازمند برنامه‌ریزی دقیق می‌‌باشد.
کلمات کلیدی : فرآیند طراحی روش‌های طراحی طراحی مشارکتی مشارکت کاربران.