بازشناسی تاثیر حضور طبیعت بر هویت، در معماری بافت های سنتی (به ویژه مسکن)

نفیسه یاری بروجنی¹ مریم مقدسی سینجانی² مریم اسماعیلیان³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه هنر اصفهان، ایران -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه هنر اصفهان، ایران -
3) دانشجوی کارشناسی ارشد انرژی و معماری،دانشگاه هنر تهران، ایران -

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
معماري سنتي هر محل، در يك تداوم تاريخي و در راستاي يك سياست مبتني بر استمرار به تدريج و در طول ساليان متمادي با طبيعت و محيط اطراف شكل گرفته است. عدم توجه به محيط طبيعي بافت‌ها و بناها به لحاظ مسائل مختلف، اعم از بافت جمعيتي و فرهنگي و كالبد ما به ازاي آن و عدم هماهنگي توسعه جديد با بافت سنتی، تبعاتی همچون از بين رفتن تدريجي هويت شهرها و عدم تطابق فرهنگي را به دنبال خواهد داشت؛ اما مسئله اینجاست که با توجه به گرایش معماری و شهرسازی به سمت نوگرایی در دوران معاصر در حال دور شدن از هویت اصیل ایرانی و فراموشی این هویت هستیم. بدین منظور توجه به این معماری اصیل سنتی و احیای بافت های سنتی و ارزشمند آن ضروری است؛ زیرا زندگی، تمدن و فرهنگ ما در آنها متبلور شده است و یکی از ضروریات تامین زندگی سالم و آرام، بازگشت به ارزش های زندگی پر معنی گذشته و احیا معماری با هویت سنتی است. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی ظهور طبیعت به عنوان یکی از مولفه های هویت ساز در خانه های سنتی است. نگارندگان در این پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحلیل یافته ها در صدد پاسخگویی به این سوال هستند که طبیعت در راستای دستیابی به هویت و افزایش حس تعلق ساکنان در خانه‌های سنتی چگونه حضور می‌یابد؟ و در پایان این نتیجه حاصل می گردد که به منظور بازشناسی هویت معماری ایرانی، می‌توان با بررسی اصول بناهاي سنتی ایران عناصر هویت ساز معماری سنتی را دریافت نمود. همچنین حضور طبیعت و ارتباط نزدیک و مداوم انسان با آن، به هویت مکان قطعیت می‌بخشد؛ که این خصوصیات در معماری بومی به گونه‌ای بارز ظهور می‌یابند.
کلمات کلیدی : بافت سنتی خانه هویت حضور طبیعت