معماری سنتی ایرانی و معماری پایدار نمونه موردی:خانه لاله ای ها(زکاء) در تبریز

زیبا سامی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز،

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
در ایران باستان مردم بدون هیچ گونه امکانات و با کمترین هزینه برای خود سر پناه می ساختند و خانه های گلی و خشتی که هنوز هم تعداد معدودی از آنها باقی مانده است. این معماری دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی ،فرهنگی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده به کارگیری مصالح بومی که کمترین تأثیر نامطلوب برمحیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده‎اند. شایان توجه است که، بیشتر اصولی که در معماری پایدار نوین در قرن بیستم مطرح شد، در معماری سنتی و قدیمی این مرز و بوم در اقلیم های مختلف رعایت می شد، که خود موید تاثیر صحیح فرهنگ، دین و سنتهای مردم ایران بر چگونگی ساخت و ساز و معماری در سده های پیشین بوده است. این همان اصولی است که در عصر حاضر به فراموشی سپرده شده در این مقاله به بررسی اشتراکات معماری سنتی ایرانی و پایدار شده است و همچنین به بررسی نمونه های خانه های سنتی موجود در بافت تبریز:خانه زکاء پرداخته شده است.روش اين تحقیق مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و توصیفی –تحلیلی می باشد .
کلمات کلیدی : معماری سنتی ایرانی معماری پایدار خانه زکاء تبریز