بررسی پایداری محیط زیست و ساختمان سبز در جنوب ایران با استفاده از سیستم LEED

پگاه نیک رفتار¹ امیر احمر امینیان²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران -
2) استادیار معماری، سرپرست دانشکده هنر و معماری اسلامی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع) مشهد، ایران -

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
در سال های گذشته انجمن مدیریت سبز ایران، تلاش داشته است تا آخرین دانش روز را با رویکرد سبز وارد ایران کند. در این راستا این انجمن برآن شده تا سیستم های امتیازدهی بین المللی ساختمان را جهت دستیابی به ساختمانی سبز و محیط زیستی پایدار در کشور توسعه دهد. از جمله ی این سیستم های امتیازدهی می توان به سیستم LEED اشاره کرد که هفت آیتم برای نمره دهی به ساختمان دارد. از جمله ی این آیتم ها می توان به «سایت های سازگار با محیط زیست» اشاره کرد که زیرمجموعه های آن شامل: کنترل فرسایش و رسوب گذاری، انتخاب سایت، تراکم ساخت، بازسازی سایت های آلوده، حمل و نقل جایگزین، رفع اختلالات و ناهماهنگی ها با محیط پیرامون، مدیریت فاضلاب شهری، اثر جزیره ی گرمایی و کاهش آلودگی نوری می باشد. هدف این مقاله جلب نظر معماران به استفاده از این نوع سیستم های امتیازبندی جهت پایداری و حفظ محیط زیست است. روش تحقیق در این مقاله قیاسی-تحلیلی است و در آن به تحلیل و مقایسه ی زیر مجموعه های آیتم «سایت های سازگار با محیط زیست» با شرایط موجود در منطقه و چگونگی کمک این سیستم به نظم و پایداری شهری پرداخته می شود. نتایج این مقاله نشان می دهد که استفاده ی هرچند کم از این نوع سیستم های امتیازدهی جهت پایداری محیط زیست و ساختمان اهمیت بسزایی دارد و همچنین با توجه به تفاوت های اقلیمی و جمعیتی کشور نسبت به کشورهای سازنده ی LEED ، میزان امتیاز گزینه ی «حمل و نقل جایگزین» به مراتب بیشتر از گزینه ی «تراکم ساخت» باید باشد.
کلمات کلیدی : LEED سایت های سازگار با محیط زیست حمل و نقل جایگزین پایداری محیط زیست