تاثیر فضای باز در گونه شناسی مجتمع های مسکونی

نیاز عظیمی¹ ندا مسروری جنت²

1) 1- دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، گروه مهندسی معماری، تهران،
2) دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی, واحد تبریز، گروه مهندسی معماری، تهران، Architect

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
محدودیت¬های موجود در شهرهای بزرگ، منجر به گسترش ساخت مجتمع¬های مسکونی و کاهش سهم حیاط خصوصی در معماری معاصر گردیده است. فضای باز مسکونی علاوه بر تأمین نور و روشنایی فضاهای داخلی و تهویۀ طبیعی، به عنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر با طبیعت و مکانی برای تعاملات اجتماعی است. با توجه به محدودیت فضای داخلی واحدهای مسکونی و سابقۀ سنتی حضور حیاط در زندگی ایرانی، فضای باز مجالی برای گسترش عملکرد فضای داخلی و رابطۀ آن با فضای بیرونی است. هدف از این پژوهش، شناخت فضای باز مجتمع¬های مسکونی و گونه¬شناسی آن¬ها به جهت تأکید بر نقش این فضا در برقراری روابط میان کاربران، ارتباط صحیح میان فضاهای بسته و باز بلوک¬های مسکونی و سایر ویژگی¬های فضایی، عملکردی و مدیریتی حاکم بر مجتمع¬های مسکونی می باشد. بنابراین با بررسی چند مجتمع مسکونی و دسته بندی گونه¬های متفاوت آن به شناخت بهتر فضاهای باز ، تاثیر قرارگیری آن¬ها و نیاز به به فضاهای باز طراحی شده در ساخت مجتمع¬های مسکونی می¬پردازیم. روش تحقیق کیفی کتابخانه¬ای¬، مشاهده میدانی و به صورت تحلیلی صورت گرفته است. بنابراین، بازنگری و شناخت وضع موجود فضای باز در چهار گونه¬ی پراکنده، خطی ، متمرکز و ترکیبی، زمینه¬ساز طراحی آگاهانه¬تر فضاهای باز مسکونی و خلق طیف گوناگونی از کیفیات و تنوع فضایی در آن¬ها خواهد بود.
کلمات کلیدی : فضای باز مجتمع مسکونی حیاط گونه شناسی مجتمع های مسکونی