ساختارهای طراحی سیلوهای واقع در اراضی قهوه‌ای در فرآیند توسعه مجدد شهری (مطالعه موردی: سیلوی گندم شیراز)

مریم داودی¹ مهدی شیبانی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری, دانشگاه آزاد اسلامی شیراز-
2) عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
رشد شتابان شهرنشینی و افزایش مهاجرت به شهرهای بزرگ، بسیاری از صنایع و تجهیزات خارج از شهر را در محدوده شهرها قرار داده است. این صنایع به دلیل ایجاد آلودگی‌های زیست محیطی و ناسازگاری‌های شهری و اجتماعی در شهرهای امروزی، از سوی مسئولین ذی ربط ملزم به ترک محیط‌های درون شهری شدند. در نتیجه اراضی خالی و بلا استفاده این صنایع در داخل شهر باقی ماندند. این نوع اراضی تحت عنوان زمین‌های قهوه‌ای شناخته شده و شامل زمین‌های خالی، بلا استفاده و آلودهٔ صنایع، کارخانجات، سیلوها، کشتارگاه‌ها و سایر کاربری‌های صنعتی و نظامی می‌باشد. در سالهای اخیر استفاده مجدد از این اراضی جهت احیای وضعیت عملکردی و رفع کمبودهای خدماتی مورد توجه قرار گرفته است. سیلوها از جمله زمین‌های قهوه‌ای هستند که آلایندگی‌های کم و سازه‌های مستحکم و پا برجایی را از خود به جا گذاشته و در نتیجه پتاسیل های مناسبی را جهت توسعه مجدد دارند. این مقاله در صدد است که با معرفی انواع اراضی شهری، به شناسایی اراضی قهوه‌ای پرداخته و نقش آنها را در توسعه پایدار شهری به وسیله ابزار کتابخانه‌ای و با روش توصیفی- تحلیلی، تبیین کند. سپس با استفاده از ابزار کتابخانه‌ای و روش تکوینی و موردی به بررسی مصادیق جهانی بازسازی سیلوها پرداخته و با معرفی سیلوی گندم شیراز به ارائه راهکار های طراحی پیشنهادی این سیلوها می‌پردازد. سپس ساختار پیشنهادی طراحی این نوع سایت‌های قهوه‌ای در فرآیند توسعه مجدد را در پنج دسته کاربری، نوع مداخله، روش طراحی، افزودن یا کاستن عناصر و مصالح در قالب دیاگرام ارائه می‌کند.
کلمات کلیدی : اراضی قهوه‌ای توسعه مجدد شهری توسعه پایدار توسعه مجدد سیلو سیلوی گندم شیراز