بررسی ارتباط اصول معماری بیوفیلیک با روانشناسی محیطی

علی طاهری¹ ارسلان طهماسبی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش مهندسی معماری،انشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
2) عضو هیئت علمی گروه معماري ، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج،

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
امروزه زندگی شهرنشینی و پیشرفت های فناوری، انسان را از طبیعت دورساخته و عدم آسایش و آرامش انسان ها را به دنبال داشته است. این در حالی است که پیوند انسان و طبیعت همواره غیرقابل انکار بوده و سبب ادامه حیات او بوده است. ارتباط تنگاتنگ انسان با طبیعت سبب شده است تا معماران نیز هم از طبیعت برای طراحی بناها الهام گرفته و هم در تلاش برای مستحکم تر کردن ارتباط انسان با طبیعت برآیند. معماری بیوفیلیک، یکی از رویکردهای جدید در معماری امروز است که در پی طراحی بناها با استفاده از عناصر طبیعت است تا از این طریق انسان به آرامش روحی و روانی دست یابد. از لحاظ روانی نیز انسان نیازمند این ارتباط بوده و مباحث روانشناسی محیطی، مهر تاییدی بر این ادعا هستند. هدف این پژوهش، بررسی مفهوم معماری بیوفیلیک و اصول آن در طراحی بناها و همچنین ارتباط آن با روانشناسی محیطی است. بدین منظور ابتدا مفهوم روانشناسی محیطی، ادراک محیطی و ادراک طبیعت بیان می شود، پس از آن به ارائه تعاریفی از معماری بیوفیلیک و رویکردها و عناصر این معماری پرداخته می شود. در ادامه اصول طراحی معماری بیوفیلیک در بناها از جنبه های مختلف بیان می گردد و در انتها ارتباط اصول معماری بیوفیلیک با روانشناسی محیطی مشخص می شود. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی می باشد و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای انجام شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که عواملی که سبب ارتباط معماری بیوفیلیک و روانشناسی محیطی به هم می شوند و آن ها را در ارتباط تنگاتنگی با هم نگه می دارند، انسان و طبیعت هستند. برگشت انسان به طبیعت، یکی از موضوعات مهمی است که علاوه بر آرامش جسمانی، آسایش روحی و روانی انسان را نیز به دنبال دارد و روانشناسی محیطی از طریق ادراک طبیعت این ادعا را ثابت می کند.
کلمات کلیدی : "معماری بیوفیلیک" "روانشناسی محیطی" "طبیعت" "ادراک طبیعت".