" طراحي مجتمع مسکونی اجتماعی با رويکرد ارزشهای بومی و هویتی شهراسلامی- ایرانی در تهران"

سهیلا احمدی¹ محمد رضا بمانیان²

1) دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری گرایش معماری، دانشگاه علوم و تحقیقات البرز،
2) دکتری معماری، استاد دانشکده معماری دانشگاه تربیت مدرس، ایران-

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
خانه ، نیاز اصلی انسان برای سکنی گزیدن ، مکانی دارای هویت است . هویتی که بعد از ساختن با اتفاقات درون آن ساخته می شود. فضاهایی که نیازهای روزمره را برطرف می سازد و فضاهایی که باعث ایجاد تعاملات اجتماعی بیشتر می شود. اهدافی چون پایداری اجتماعی، هویت ملی، تعاملات اجتماعی و به گفته الکساندر در راستای رسیدن به کیفیت بی نام به واسطه استفاده از کهن الگوهای ایرانی جهت ارتباط فرهنگی بهتر مردمی از رویکردهای طراحی مجموعه مسکونی است. ایران در طول تاریخ اسلام همواره یکی از مراکز اصلی هنر اسلامی بوده و معماری ایرانی از جمله غنی ترین زمینه های تجلی آن. معماری ایرانی دوران اسلامی کوشیده است تمامی وجوه و ویژگی های خود را برای نیل به وحدت تلفیق کند. ایرانیان همان طور که در برخی هویت و ارزش‌ها، دچار بحران شده‌اند، در سبک زندگی نیز دچار تشتت بسیار در نگرش‌ها، آداب و رسوم، و سنن اجتماعی، باورها و حتی باورهای دینی خود گشته و سبک زندگی اسلامی ایرانی دچار تضادها و تناقض‌های بسیار شده است، به نحوی که از جامعه ما یک جامعه شبه مدرن ساخته است که نه می‌توان آن را سنتی و اسلامی نامید و نه می‌توان بر آن نام مدرن نهاد. لازمه رسیدن به شهر اسلامی، رعایت صحیح تمام شرایطی است که اسلام برای زندگی مومنانه توام با رفاه و آسایش مردم در نظر گرفته است. در پژوهش حاضر ضمن اشاره به ويژگيهاي ساخت كالبدي شهرهاي اسلامی-ایرانی، سعي شده است معيارها و شاخص هاي الگوي شهراسلامي بیان شود. در ابتدا به شناخت تعاملات اجتماعي پرداخته شده و در انتها عواملي كه باعث ايجاد روابط اجتماعي در حين احترام به ويژگي هاي فردي مسكن ايراني، مورد بررسي قرار گرفته است. اين نوشتار از نوع توصيفي- تحليلي است و جهت گردآوري اطلاعات از منابع اسنادي - كتابخانه اي بهره برده شده است.
کلمات کلیدی : واژگان کلیدی: تعاملات اجتماعی مجتمع مسکونی اجتماعی ارزشهای بومی و هویتی شهراسلامی- ایرانی فرهنگ