شناخت و تدوین اصول طراحی پایدار شهری

سید علی حسینی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری؛ گروه شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
شهرها بايد نمونه‌هايي از انسجام و هماهنگي زيست‌محيطي باشند. در چارچوب مفهوم پايداري بايد در جستجوي زندگي شهري و شکل شهر بدون اتومبيل بود. شهر پايدار، بي‌هويتي، بي‌روحي و دوري از طبيعت را از شهر مي‌گيرد و محيط‌هايي قابل پياده‌روي، فعال، پرتحرک و سرزنده تحويل مي‌دهد. پايداري در شهر براي اين که از اعتبار و ارزش لازم برخوردار باشد بايد به جنبه‌هاي اجتماعي توجه نمايد. منظور، ايجاد و حمايت از محيط‌هاي انساني فعال، فضاهاي زنده و شهرهايي است که کيفيت بالايي را براي زندگي شهروندانش فراهم نمايد. . در اين راستا طراحي پايدار که مهمترين ابزار براي دستيابي به پايداري است، مورد توجه قرار مي گيرد. طراحي پايدار يک سبک زودگذر و آني نيست و نبايد به عنوان يک سبک خاص به آن نگاه کرد. بلکه متعلق به همه ادوار است. طراحي پايدار، طراحي جامع و يکپارچه‌اي است که هر جزء عضوي از يک کل مي‌باشد و اين در موفقيت طرح نقشي حياتي دارد. دستيابي به استانداردهاي بالاي كيفيت، امنيت و آسايش كه در واقع سلامت انسان‌ها را در بلندمدت تامين مي‌كند، از مهمترين اهداف طراحي پايدار است. در اين پژوهش ابتدا تعاريف و مفاهيم مرتبط با پايداري و طراحي پايدار مورد مطالعه قرار مي گيرد و از مباني نظري حاصل، اصول و مولفه هاي دستيابي به طراحي پايدار استخراج مي شود.
کلمات کلیدی : پایداری شهر پایدار طراحی کیفیت زندگی آسایش انسان