تحلیلی بر محدودیت های ژئومورفولوژیکی و تأثیر آن بر توسعه فیزیکی شهر با استفاده از GIS(مطالعه موردی: شهر خلخال)

هادی کریمی بنه خلخال¹ احد شعبانپور²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری
2) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(3icsau.ir)
چکیده :
یکی از مسائلی که اکثر شهرهای ایران با آن مواجه هستند، مکان‌یابی بهینه برای رشد فیزیکی است که این موضوع در مناطق کوهستانی به دلیل محدودیت های ژئومورفولوژی و ناپایداری دامنه ها از حساسیت بالایی برخوردارند. شهر خلخال در جنوب استان اردبیل یکی از شهرهایی است که با گذر زمان به دلیل افزایش جمعیت با تنگناهای ژئومورفولوژی مواجه شده است. هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر و شناخت محدودیت های ژئومورفولوژیکی در توسعه فیزیکی شهر خلخال بوده است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می‌باشد. در همین راستا نقشه های معیار (شیب، طبقات ارتفاعی، لیتولوژی، فاصله از گسل و فاصله از رودخانه) در محیط GIS تهیه گردیده است. نتایج نشان می دهد که بخش های شمال غربی به دلیل شیب بالای 15 درصد و وجود اراضی کشاورزی درجه‌یک و بخش های جنوب شرقی نیز با داشتن شیب تند شرایط مناسبی را برای توسعه فیزیکی شهر فراهم نمی کند. ولی جهات شمال شرقی و جنوب غربی ازلحاظ ویژگی‌های موردمطالعه مکان و شرایط مناسبی برای توسعه فیزیکی شهر می باشد.
کلمات کلیدی : شهر خلخال توسعه فیزیکی تنگناهای ژئومورفولوژیکی