نقش سازمان ملل متحد در ارتباطات بین¬المللی در فرایند برجام

شمس¬الدین جلیلی پیران¹ محمدسعید شفیعی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت دادگستری دانشگاه علوم قضایی تهران، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مدیریت و علوم اجتماعی(2icmsconf.com)
چکیده :
هدف‌ اين‌ مقاله، پرداختن بـه يكى از مـهم‌ترين تـحولات اخیر در عرصه نظام بين‌الملل، يعنى صدور توافقنامه ژنو-2015 در جهت رفع تحریم¬های جامعه بین¬الملل علیه ایران است. در واقع پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پايان یافتن جنگ تحمیلی عراق بر ایران، بتدریج تحریم¬های جامعه جهانی بر ایران شدت یافت و پیشرفت¬های صلح¬آمیز هسته¬ای و علمی در کشور دستاویزو بهانه¬ای برای شدت یافتن تحریم¬ها، بلوکه شدن اموال و دارایی¬های ایران و ممانعت از بازپس دادن اموال ایران گردید. عوامل متعددی از جمله کاهش محبوبیت امریکا و همدستانش و نفوذ آنها بر سازمان ملل و از طرف دیگر محبوبیت جامعه اسلامی در جهان موجب گردید فرزندان انقلاب با پیروی از دستورات مقام معظم رهبری مجموعه اقدامات و فعالیت¬های سخت و نفس¬گیری را آغاز نمایند که با حفظ عزت و اقتدار اسلامی و ملی بتوانند برحقبودن خود را به جامعه جهانی به اثبات برسانند و آنها را وادار به برداشتن این تحریم¬ها بنمایند. در این مقاله به بررسی نقش سازمان ملل در رفع تحریم¬های برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) پرداخته شده است. جهت دستیابی به این هدف، پس از بررسی نقش سازمان ملل و شوراي امنيت در حل و فصل منازعات و مناقشات، به بررسی روند توافق ژنو- 2015 (برجام) پرداخته و در نهایت جایگاه و نقش سازمان ملل در توافق ژنو- 2015 را مورد نقد و بررسی قرار دادیم.
کلمات کلیدی : سازمان ملل متحد شورای امنیت تحریم توافق ژنو برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)