اثربخشی شیوه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سازگاری اجتماعی و عاطفی مادران با فرزند معلول شهرستان یزد

لیلا شاکر اردکانی¹ ربابه زارع² محبوبه نبی پور³

1) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، دانشگاه آزاد یزد
2) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، دانشگاه آزاد یزد
3) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، دانشگاه آزاد یزد

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در علوم انسانی(3mrhconf.com)
چکیده :
زمینه و هدف: مهمترين لوازم سلامت رواني، وجود محيط خانوادگي سالم است. محيط زندگي را مي¬توان طوري تنظيم كرد، كه اگرچه سبب بهبود وضع افراد نمی¬ شود، موجب تخريب آن¬ها نیز نگردد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سازگاری اجتماعی و عاطفی مادران فرزندان معلول می¬باشد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. بدین منظور 40 نفر از مادران دارای فرزند معلول به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند و سپس با جایگزینی تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند، هر دو گروه پرسشنامه سازگاری بل را تکمیل کردند. افراد گروه آزمایش در 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش گروهی قرار گرفتند. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده بوسیله پرسشنامه، با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته¬ها: نتایج آماری نشان داد شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش در مقیاس سازگاری اجتماعی گروه آزمایش از 2/22 به 90/11(001/0P<) ولی در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد، و در مقیاس سازگاری عاطفی در گروه آزمایش از 3/21 به 00/11 رسید (001/0>P) لیکن در گروه کنترل تغییری قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. نتیجه¬گیری: درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش می¬تواند یکی از راهکارهای مقابله با مشکلات عدیده مادران فرزند معلول به شمار آید.
کلمات کلیدی : کلیدواژه¬ها: شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش سازگاری اجتماعی سازگاری عاطفی معلولیت