نقش احساس عاملیت در کیفیت زندگی نابینایان

علی فراهانی¹ احمد یارمحمدیان² مختار ملک پور³ احمد عابدی⁴

1) دانشجوی دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران -
2) دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران -
3) استاد گروه روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران -
4) دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران -

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در علوم انسانی(3mrhconf.com)
چکیده :
در این پژوهش به بررسی نقش احساس عاملیت در کیفیت زندگی افراد نابینا پرداخته شد. در بخش ابتدایی مقاله به مقوله کیفیت زندگی در افراد نابینا پرداخته شد. سپس به تعریف و بیان پایه های نظری احساس عاملیت و ارتباط آن با اختلالات روانشناختی اشاره شده است . در ادامه براساس ادبیات پژوهش و ملاحظات نظری به متغیرهای مهمی که علاوه بر ارتباط با کیفیت زندگی فرد با نقص بینایی، با عاملیت ارتباط دارند، اشاره شد که عبارتند از عزت نفس، حمایت اجتماعی، روان رنجوری، خودناتوان سازی و سرسختی روانشناختی. نتیجه این بحث حاکی از طرح این موضوع است که عاملیت می¬تواند نقش واسطه¬ای در ارتباط بین عزت نفس، حمایت اجتماعی، روان¬رنجوری، خودناتوان¬سازی و سرسختی روانشناختی با کیفیت زندگی افراد نابینا، بازی کند.
کلمات کلیدی : احساس عاملیت کیفیت زندگی نابینا