بررسی مقایسه اثر شیلاجیت (مومنایی) و پماد سیلورسولفادیازین در بهبود سوختگی سطحی در موش صحرایی نر(Rat)

مصطفی پردلی¹ سید محسن لطیفی رستمی²

1) دانشجوی کارشناسی رشته دبیری زیست شناسی دانشگاه فرهنگیان
2) دانشجوی کارشناسی رشته دبیری شیمی دانشگاه فرهنگیان

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی(3rstconf.com)
چکیده :
در بهبود سوختگی عوامل مختلفی از جمله فیبروبلاست ها و یاخته های التهابی تاثیر دارند اما مهمترین عامل در بهبود سوختگی جلوگیری از عفونت آن است.مطالعات انجام شده نشان داد در سوختگی های شدید زخم های عفونی مهم باکتری های غیر معمول یا سپتی سمی های تهدید کننده زندگی پدید می آیند با افزایش مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک های موجود,درمان زخم های عفونی با مشکلات فراوانی روبرو شده است. هدف از مطالعه حاضر تشخیص عوامل باکتریایی شرکت کننده در عفونت زخم های سوختگی و معرفی شیلاجیت به عنوان جایگزین نسبتا مناسب با منشا گیاهی برای بهبود زخم های عفونی سوختگی میباشد این مطالعه تجربی روی سه گروه 10 تایی موش صحرایی نر انجام شد و به صورت تصادفی یک گروه به عنوان گروه شاهد انتخاب شدو دو گروه دیگر توسط مومنایی و پماد سیلورسولفادیازین تحت درمان قرار گرفتند درصد بهبودی در روز های معین اندازه گیری و زمان لازم برای بهبود کامل زخم تعیین گردید.برای تعیین هویت باکتری های موثر در عفونت زخم در شرایط آسپتیک از سطح زخم ها نمونه برداری شدو سپس باکتری ها بر اساس روش های بیوشیمیایی و سرولوژیک تعیین هویت شدند.نتایج نشان داد از مجموع۶۰ نمونه برداشته شده از سطح زخم ها باکتری سودوموناس آئروژینوزا با۳۷ مورد(۶۱.۶۶٪) معمول ترین باکتری موثر بر عفونت سطح زخم ها شناخته شد. شیلاجیت بر روی سودوموناس آئروژینوزا که عمده ترین عامل عفونت در سوختگی هاست اثر مهاری مناسبی را ایجاد نمود .مدت زمان لازم برای بهبودی کامل سوختگی در گروه کنترل،تحت درمان با سیلورسولفادیازین و مومنایی به ترتیب 21و18و15روز بود که بین گروه کنترل با گروه مومنایی و سیلور سولفادیازین اختلاف معنی داری است. نتایج نشان داد که ماده مومنایی ترمیم سوختگی سطحی را در موش صحرایی تسریع می کند. همچنین مومنایی تاثیر مفیدتری نسبت به پمادسیلورسولفادیازین در بهبود سوختگی سطحی دارد
کلمات کلیدی : مومنایی,شیلاجیت,سودوموناس آئروژینوزا ,سوختگی سطحی, موش صحرایی نر