بررسي رابطه‌ی عوامل استرس‌زای شغلي با فرسودگي شغلي در مربيان تيم هاي ورزشي

سعيده حسني¹ مصطفی مرادی² امین امانی³

1) کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی بجنورد
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه آزاد علی آباد کتول
3) دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه شمال، آمل، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری(2meaconf.com)
چکیده :
هدف کلی تحقیق حاضر بررسی رابطه‌ی عوامل استرس‌زای شغلی با فرسودگی شغلی در مربیان تیم‌های ورزشی شهرستان مانه و سملقان بود. پژوهش ازنظر هدف کاربردی و روش آن توصیفی و از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مربیان تیم‌های ورزشی سطح شهرستان است که برابر با 150 نفر می‌باشند. برای جمع‌آوری مطالب از پرسشنامه استاندارد استفاده گردید. ضرایب پایایی آلفای کرونباخ پرسشنامه‌ها به ترتیب عوامل استرس‌زای شغلی (77/0) و فرسودگی شغلی (81/0) محاسبه گردید جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، براي آزمون تفاوت‌ها از t مستقل و در بخش آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون ، مجذور ضریب همبستگی و رگرسيون چندگانه همزمان با استفاده از نرم‌افزار آماری spss، نسخه 21، استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل استرس‌زای شغلی و فرسودگی شغلی مربیان مرد و زن شهرستان مانه و سملقان تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین عوامل استرس‌زای شغلی و فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود ندارد؛ و این‌گونه استنباط می‌شود که مربیان تربیت‌بدنی توانایی بیشتری برای تطبیق خود با شرایط استرس‌زای شغلی و کاهش فرسودگی شغلی دارند که به نظر می‌رسد شرایط و محیط کاری در بروز این نتایج تأثیر بسزایی داشته است.
کلمات کلیدی : استرس شغلی فرسودگی شغلی هوش هیجانی