خانه ایرانی، الگویی برای مسکن پایدار ( نمونه موردی: خانه عباسیان کاشان)

مهسا رزاقی¹ مهرداد رازجو² عقیل امامقلی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، گروه معماری، ابهر، ایران
2) مربی، عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، گروه معماری، ابهر، ایران
3) استادیار، عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، گروه معماری، ابهر، ایران

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی(4rstconf.com)
چکیده :
کاهش بحران¬های تغییر اقلیم و نیز آلودگی محیط¬زیست که ناشی از روش¬های زندگی انسان¬ها می¬باشد، به¬عنوان مهم¬ترین مسائل جهانی در دنیای امروز مطرح شده است. فعالیت¬های نابه¬هنجار معماری، شیوه¬های ساخت¬وساز و سبک زندگی در بناهای متداول، سهم به¬سزایی در ایجاد مسائل مذکور داشته¬اند. ازاین¬رو ابداع ایده¬ها و بکارگیری روش¬های موثر در بهبود وضع موجود باید در راس اهداف برنامه¬های توسعه معماری قرار گیرد. مجموعه اندیشه¬ها و اقدامات مرتبط با این نوع معماری، با عنوان معماری پایدار ، شناخته شده است. ایرانیان در زمان¬های قدیم برای استفاده صحیح از انرژی¬های تجدیدپذیر از روش¬های مناسبی استفاده می¬نمودند که باتوجه به اقلیم و شرایط آب¬وهوایی متفاوت بوده-اند. موقعیت¬های گوناگون جغرافیایی و اقلیمی با ذوق و هوش گذشتگان این مرز و بوم در بهره¬گیری از انرژی¬های طبیعی آمیخته¬شده تا الگوهای معماری سنتی ایران پدید آید. پس شناخت معماری سنتی ایران به¬عنوان جلوه کامل معماری پایداری حائز اهمیت است. بدین¬منظور تحقیق حاضر سعی در پاسخ-گویی به این مساله دارد که یک خانه ایرانی دارای چه ساختاری بوده که توانسته پایداری در معماری را به¬وجود آورد. این مقاله دارای ماهیت توصیفی- تحلیلی و تاریخی بوده و در این ارتباط از مطالعات کتابخانه¬ای و میدانی بهره گرفته شده است. در نتیجه این تحقیق ساختار کلی یک خانه ایرانی مشخص شده(برای نمونه خانه عباسیان کاشان)، و الگویی برای طراحی خانه به¬صورت مدرن به¬دست آمده است.
کلمات کلیدی : پایداری* * معماری پایدار* * خانه عباسیان* * ساختار خانه ایرانی.