دنیای بدون آب: کشاورزی پایدار و نقش حفاظت از تالاب ها در تأمین غذای جهانی

احسان دریادل¹ لیلا دستخوش²

1) کارشناس ارشد حقوق بین الملل دانشگاه شیراز، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق تجارت بین الملل

محل انتشار : کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در علوم کشاورزی و محیط زیست(aseconf.com)
چکیده :
تالاب ها معمولاً طیف گسترده ای از مزایا را برای جامعه در پی دارند. آن ها نقش کلیدی در توسعه انسانی در طول تاریخ ایفا کرده اند. این زیست بوم ها به طرق گوناگون در تأمین معیشت میلیون ها انسان نقش دارند. آن ها اغلب به شکل جدایی ناپذیری با سیستم های تولید محصولات کشاورزی در ارتباط اند. در بسیاری از نواحی، با افزایش جمعیت و تلاش ها برای ارتقای تأمین غذایی، فشارها برای توسعه کشاورزی در حوزه تالاب ها بیشتر می گردد. اثرات زیست محیطی کشاورزی در نواحی تالابی می تواند پیامدهای اجتماعی و اقتصادی گسترده ای برای مردمان وابسته به خدمات اکوسیستمی و نیز سایر خدمات مستقیم کشاورزی داشته باشد. اگر تالاب ها به شکل پایدار مورد استفاده قرار نگیرند، کارکردهای کشاورزی تالاب ها و نیز دیگر خدمات تأمین غذایی و زیست بومی تالاب ها به خطر می افتد. در حال حاضر، مبنای تصمیم گیری در خصوص نحوه و چگونگی بهره برداری معقول برای استفاده های کشاورزی از تالاب ها ضعیف است. از طرفی آگاهی و درک نسبت به اعمال مطلوب ترین روش های کشاورزی در نواحی تالابی و چگونگی وضع ترتیبات مدیریتی مناسب جهت تأمین خدماتی زیست بومی حایز اهمیت آن ها وجود ندارد. در مقاله حاضر، تلاش ها براین است که نقش بهره برداری کشاورزی از تالاب ها در تأمین غذایی جهانی مورد بررسی قرار گیرد. از طرف دیگر، ما تلاش نموده ایم که به تشریح تأثیرات مخرب بهره برداری بی رویه از این زیست بوم ها بر روی رفاه انسانی بپردازیم. از این رو، ما پیشنهاد نموده ایم که بهره برداری از تالاب ها بایستی به شکل معقولانه و از طریق کشاورزی پایدار انجام گیرد تا این زیست بوم ها برای نسل های آینده حفظ شوند. در نهایت، چنین نتیجه گیری شده است که تمام بازیگران بین المللی به خصوص اعضای کنوانسیون حفاظت از تالاب ها (کنوانسیون رامسر) بایستی تعهدات خود را در چارچوب کنوانسیون رامسر انجام دهند تا از تخریب و نابودی تالاب ها جلوگیری شود.
کلمات کلیدی : حفاظت از تالاب ها تأمین غذایی استفاده معقول از تالاب ها کشاورزی پایدار کنوانسیون رامسر