پتانسیل آللوپاتیک عصاره آبی تلخه بیان (Sophora alopecuroides L) روی فرایندهای فیزیولوژیکی گندم (Triticum aestivum L) و پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis L)

طلعت سیفی¹ فرزانه نجفی² رمضانعلی خاوری نژاد³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی گرایش فیزیولوژی گیاهی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
2) استادیار دکترای زیست شناسی گرایش فیزیولوژی گیاهی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
3) استاد دکترای زیست شناسی گرایش فیزیولوژی گیاهی وبیوشیمی گیاهی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران

محل انتشار : کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در علوم کشاورزی و محیط زیست(aseconf.com)
چکیده :
نگرانی در مورد اثرات نامطلوب استفاده گسترده از مواد شیمیایی مصنوعی، مانند آلودگی محیط زیست، مقاومت بیشترگیاهان به علف کش ها و هزینه های بالا موجب شده است، که آللوپاتی عصاره آبی گیاهان دارویی به عنوان راهبرد جدید در زمینه کنترل علف های هرز مد نظر قرار گیرد. هدف پژوهش بررسی اثرات آللوپاتیک عصاره آبی ریشه، اندام های هوایی و میوه تلخه بیان بر فرایندهای فیزیولوژیکی گندم و پیچک صحرایی می باشد. بذرهای تهیه شده گندم و پیچک صحرایی پس از ضدعفونی با عصاره آبی ریشه، اندام هوایی و میوه تلخه بیان در غلظت های 0، 25٪ و 50٪ در 6 تکرار کاشته شد. 3 تکرار به مدت 10 روز در پتری و 3 تکرار دیگر در گلدان بعد از 21 روز برداشت و میزان آنتوسیانین، فنل و پروتئین سنجش شد. یافته های به دست آمده از طریق نرم افزار SPSS روش ANOVA و با استفاده از نرم افزار Excel نشان داد، که میزان آنتوسیانین، فنل افزایش و پروتئین کاهش داشته است. بررسی ها نشان می دهد عصاره آبی تلخه بیان در غلظت های پایین با داشتن اثرات آللوپاتیک می تواند به عنوان یکی از علف کش های زیستی جایگزین علف کش های سنتزی شود.
کلمات کلیدی : آللوپاتی آنتوسیانین فنل پروتئین