معماري پایدار و تاثیرآن برسبک معماری واقلیم معماری

هانی اسدی¹ شهاب صدری²

1) کارشناس ارشد معماری ، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند،پرند،ایران(نویسنده مسؤل)
2) کارشناس ارشد معماری،مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند،پرند،ایران

محل انتشار : کنفرانس بین المللی نخبگان عمران، معماری و شهرسازی(cau2016.com)
چکیده :
با توجه به رشد روز افزون تکنولوژي و شهرنشینی هر روز شاهد به وجود آمدن سبک ها و موج هاي جدیدي در معماري هستیم که بصورت بناها و فرمهاي متفاوت و کاملا عجیب خود را مطرح می کنند ، اما به راستی سوال اینجاست که کدام اثر معماري را می توان به نوعی اثر ماندنی و پایدار معرفی کرد؟ با کمی مطالعه در می یابیم که خیلی از بناها سنتی ما بطور نسبی معماري پایدار به حساب می آیند چون عواملی مانند فرهنگ و اصالت ، اقلیم ، مصالح منطقه و روابط عملکردي مناسب در این بناها تاثیرگذار بودند اما این بناها بطور نسبی پایدار می باشند و هیچ بنایی بطور صد در صد پایدار نمی باشد چون نیازهاي ما از فضاهاي معماري در طول زمان عوض می شود به همین دلیل ما در هر سبکی از معماري می توانیم به نوعی معماري پایدار بصورت نسبی داشته باشیم به شرطی که به شاخص هاي معماري پایدار نزدیک باشد . در مطالعات به عمل آمده اي این نتیجه حاصل شد که معماري اکوتک و معماري ارگانیک و تا حدودي تفکرات معماري پست مدرن به معماري پایدار نزدیک می باشند و نتایج بدست آمده از این بررسی ها حکایت از آن دارد که با توجه به کمبود انرژي و مشکلات زیست محیطی و رشد شهر نشینی باید درپی خلق آثار معماري پایدار باشیم و معماري پایدار باید در یک شرایط زمانی شامل این موارد باشد: - هماهنگی و سازگاري با طبیعت و محیط زیست – حداقل آسیب به طبیعت و صرفه جویی در انرژي – تاثیر پذیري از شرایط فرهنگی ، محیطی واقلیمی - پاسخ درست به نیازهاي عملکردي – خوانایی و دور از ابهام ......
کلمات کلیدی : معماري پایدار – تاثیرسبک بر معماری پایدار – تاثیراقلیم بر معماری پایدار