پاتوق در فضاهای شهری ایران (بررسی عنصر پیاده‌راه به عنوان یک بستر مناسب تعاملات اجتماعی)

بهنام رجبی فر¹ سپهر خردمند²

1) استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، ایران،
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، ایران،

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و منظر شهری(iccacs.com)
چکیده :
فضاهاي عمومی (شهری) به عنوان تجلي‌گاه كالبدي شهر بايد نيازهاي اجتماعي شهروندان را برآورده ساخته، بسترهاي لازم را در دسترسي و تأمين خدمات مورد نياز استفاده كنندگان فراهم سازند و شرايطي فراهم آورند تا تعاملات اجتماعی به صورت مداوم میان کاربران آن برقرار باشد تا زندگی و پویایی در رگهای شهر جریان داشته باشد. یکی از انواع این فضاهای شهری پاتوق ها هستند که در اشکال گوناگون سبب ایجاد تعاملات اجتماعی مذکور می‌گردند. در ایران به دلایل مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و غیره، این اماکن چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی نقش خود را به درستی ایفا نکرده و اثرات منفی آن را به سایر کاربری ها و تعاملات شهری منتقل می‌کنند. در این مقاله سعی شده تا با بررسی حضور پررنگ‌تر این فضاها در شهر، اهمیت آنها از نظر عملکرد انفرادی، ارتباط با سایر فضاهای شهری و تأثیرات متقابل آنها بر یکدیگر مورد توجه قرار گیرد و نیز عنصر پیاده‌راه به عنوان یکی از بسترهای مناسب جهت افزایش امکان تعاملات اجتماعی شهروندان، مورد بررسی قرار گیرد.
کلمات کلیدی : پاتوق فضاهای شهری تعاملات اجتماعی عملکرد فضا حضور مردم.